web statistics
Ο Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός, Μοναχός και Πρεσβύτερος Ιεροσολύμων, σε ένα σύγγραμμά του υπό τον τίτλον: «Περί της γενεαλογίας του Κυρίου, και περί της αγίας Θεοτόκου» που ευρίσκομεν εις τον 94ον Τόμον της «Ελληνικής Πατρολογίας» του J.P.Migne, μεταξύ άλλων γράφει και τα εξής:
«Περί της αγίας και υπερυμνήτου Αειπαρθένου και Θεοτόκου Μαρίας εν τοις προλάβουσι μετρίως διαλαβόντες, και το καιριώτατον παραστήσαντες, ως κυρίως και αληθώς Θεοτόκος έστι τε και ονομάζεται, νυν τα λείποντα προσαναπληρώσωμεν.
Αύτη γαρ τη προαιωνίω προγνωστική βουλή του Θεού προορισθείσα, και διαφόροις είκοσι και λόγοις προφητών δια Πνεύματος αγίου εικονισθείσα τε και προκηρυχθείσα εν τω προωρισμένω καιρώ εκ Δαυϊτικής ρίζας εβλάστησε, δια τας προς αυτόν γενομένας επαγγελίας. Ώμοσε γαρ Κύριος, φησί, τω Δαβίδ αλήθειαν, και ου μη αθετήσει αυτόν εκ καρπού της κοιλίας σου θήσομαι επί του θρόνου σου. Και πάλιν Άπαξ ώμοσα εν τω αγίω μου, ει τω Δαβίδ ψεύσομαι˙ το σπέρμα αυτού εις τον αιώνα μενεί˙ και ο θρόνος αυτού, ως ήλιος εναντίον μου, και ως σελήνη κατηρτισμένη, εις τον αιώνα, και ο μάρτυς εν τω ουρανώ πιστός. Και Ησαϊας˙ Εξανατελεί ράβδος εξ Ιεσσαί, και άνθος εκ της ρίζας αναβήσεται.
Ότι μεν ουν ο Ιωσήφ εκ Δαυϊτικής φυλής κατάγεται, Ματθαίος και Λουκάς, οι ιερώτατοι Ευαγγελισταί διαρρήδην υπέδειξαν˙ αλλ’ ο μεν Ματθαίος εκ Δαβίδ δια του Σολομώντος κατάγει τον Ιωσήφ, ο δε Λουκάς, δια Νάθαν. Της δε αγίας Παρθένου την γέννησιν αμφότεροι περεσιώπησαν.
Χρη ουν ειδέναι, ως ουκ ην έθος Εβραίοις, ουδέ τη θεία Γραφή, γενεαλογείσθαι γυναίκας˙ νόμος δε ην μη μνηστεύεσθαι φυλήν εξ ετέρας φυλής˙ ο δε Ιωσήφ εκ Δαυϊτικού καταγόμενος φύλου και δίκαιος υπάρχων (τούτο γαρ αυτώ μαρτυρεί το θείον Ευαγγέλιον) ουκ αν παρανόμως την αγίαν Παρθένον εις μνηστείαν ηγάγετο, ει μη εκ του αυτού σκήπτρου κατήγετο. Δείξας τοίνυν το του Ιωσήφ καταγώγιον, ηρκέσθη.
Χρη δε και τούτο ειδέναι ως νόμος ην, αγόνου ανδρός τελευτώντος, τον τούτου αδελφόν, την του τετελευτηκότος γαμετήν προς γάμον άγεσθαι, και εγείρειν σπέρμα τω αδελφώ. Τον ουν τικτόμενον, κατά φύσιν μεν, του δεύτερου, ήτοι του γεγεννηκότος ην, κατά δε νόμον, του τετελευτηκότος.
Εκ της σειράς τοίνυν του Νάθαν του υιού του Δαβίδ, γεννηθείς Λευί εγέννησε τον Μελχί και τον Πάνθηρα˙ ο Πάνθηρ εγέννησε τον Βαρπάνθηρα, ούτως επικληθέντα. Ούτος ο Βαρπάνθηρ εγέννησε τον Ιωακείμ˙ ο Ιωακείμ εγέννησε την αγίαν Θεοτόκον.
Εκ δε της σειράς Σολομώντος του υιού Δαβίδ, Ματθάν έσχε γυναίκα, εξ ης εγέννησε τον Ιακώβ. Τελευτήσαντος δε του Ματθάν, Μελχί ο εκ της φυλής του Νάθαν, ο υιός μεν Λευί, αδελφός δε του Πάνθηρος, έγημε την γυναίκα του Ματθάν, μητέρα δε του Ιακώβ, και εξ αυτής εγέννησε τον Ηλεί. Εγένοντο ουν αδελφοί ομομήτριοι Ιακώβ και Ηλεί˙ εκ φυλής Νάθαν. Ετελεύτησε δε ο Ηλεί, ο εκ της του Ναθάν φυλής, άπαις˙ και έλαβεν Ιακώβ ο αδελφός αυτού, ο εκ της φυλής του Σολομώντος, την γυναίκα αυτού, και ανέστησε σπέρμα τω αδελφώ αυτού, και εγέννησε τον Ιωσήφ. Ο ουν Ιωσήφ, φύσει μεν έστιν υιός Ιακώβ, εκ του καταγωγίου Σολομώντος, κατά δε νόμον, Ηλεί του εκ Νάθαν».
«Περί της αγίας και υπερυμνήτου Αειπαρθένου και Θεοτόκου Μαρίας εν τοις προλάβουσι μετρίως διαλαβόντες, και το καιριώτατον παραστήσαντες, ως κυρίως και αληθώς Θεοτόκος έστι τε και ονομάζεται, νυν τα λείποντα προσαναπληρώσωμεν.
Αύτη γαρ τη προαιωνίω προγνωστική βουλή του Θεού προορισθείσα, και διαφόροις είκοσι και λόγοις προφητών δια Πνεύματος αγίου εικονισθείσα τε και προκηρυχθείσα εν τω προωρισμένω καιρώ εκ Δαυϊτικής ρίζας εβλάστησε, δια τας προς αυτόν γενομένας επαγγελίας. Ώμοσε γαρ Κύριος, φησί, τω Δαβίδ αλήθειαν, και ου μη αθετήσει αυτόν εκ καρπού της κοιλίας σου θήσομαι επί του θρόνου σου. Και πάλιν Άπαξ ώμοσα εν τω αγίω μου, ει τω Δαβίδ ψεύσομαι˙ το σπέρμα αυτού εις τον αιώνα μενεί˙ και ο θρόνος αυτού, ως ήλιος εναντίον μου, και ως σελήνη κατηρτισμένη, εις τον αιώνα, και ο μάρτυς εν τω ουρανώ πιστός. Και Ησαϊας˙ Εξανατελεί ράβδος εξ Ιεσσαί, και άνθος εκ της ρίζας αναβήσεται.
Ότι μεν ουν ο Ιωσήφ εκ Δαυϊτικής φυλής κατάγεται, Ματθαίος και Λουκάς, οι ιερώτατοι Ευαγγελισταί διαρρήδην υπέδειξαν˙ αλλ’ ο μεν Ματθαίος εκ Δαβίδ δια του Σολομώντος κατάγει τον Ιωσήφ, ο δε Λουκάς, δια Νάθαν. Της δε αγίας Παρθένου την γέννησιν αμφότεροι περεσιώπησαν.
Χρη ουν ειδέναι, ως ουκ ην έθος Εβραίοις, ουδέ τη θεία Γραφή, γενεαλογείσθαι γυναίκας˙ νόμος δε ην μη μνηστεύεσθαι φυλήν εξ ετέρας φυλής˙ ο δε Ιωσήφ εκ Δαυϊτικού καταγόμενος φύλου και δίκαιος υπάρχων (τούτο γαρ αυτώ μαρτυρεί το θείον Ευαγγέλιον) ουκ αν παρανόμως την αγίαν Παρθένον εις μνηστείαν ηγάγετο, ει μη εκ του αυτού σκήπτρου κατήγετο. Δείξας τοίνυν το του Ιωσήφ καταγώγιον, ηρκέσθη.
Χρη δε και τούτο ειδέναι ως νόμος ην, αγόνου ανδρός τελευτώντος, τον τούτου αδελφόν, την του τετελευτηκότος γαμετήν προς γάμον άγεσθαι, και εγείρειν σπέρμα τω αδελφώ. Τον ουν τικτόμενον, κατά φύσιν μεν, του δεύτερου, ήτοι του γεγεννηκότος ην, κατά δε νόμον, του τετελευτηκότος.
Εκ της σειράς τοίνυν του Νάθαν του υιού του Δαβίδ, γεννηθείς Λευί εγέννησε τον Μελχί και τον Πάνθηρα˙ ο Πάνθηρ εγέννησε τον Βαρπάνθηρα, ούτως επικληθέντα. Ούτος ο Βαρπάνθηρ εγέννησε τον Ιωακείμ˙ ο Ιωακείμ εγέννησε την αγίαν Θεοτόκον.
Εκ δε της σειράς Σολομώντος του υιού Δαβίδ, Ματθάν έσχε γυναίκα, εξ ης εγέννησε τον Ιακώβ. Τελευτήσαντος δε του Ματθάν, Μελχί ο εκ της φυλής του Νάθαν, ο υιός μεν Λευί, αδελφός δε του Πάνθηρος, έγημε την γυναίκα του Ματθάν, μητέρα δε του Ιακώβ, και εξ αυτής εγέννησε τον Ηλεί. Εγένοντο ουν αδελφοί ομομήτριοι Ιακώβ και Ηλεί˙ εκ φυλής Νάθαν. Ετελεύτησε δε ο Ηλεί, ο εκ της του Ναθάν φυλής, άπαις˙ και έλαβεν Ιακώβ ο αδελφός αυτού, ο εκ της φυλής του Σολομώντος, την γυναίκα αυτού, και ανέστησε σπέρμα τω αδελφώ αυτού, και εγέννησε τον Ιωσήφ. Ο ουν Ιωσήφ, φύσει μεν έστιν υιός Ιακώβ, εκ του καταγωγίου Σολομώντος, κατά δε νόμον, Ηλεί του εκ Νάθαν».
Κυρία το όνομα της Μαρίας;
Στη συνέχεια ο Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός γράφει κάτι εκπληκτικό:
«Ιωακείμ τοίνυν την σεμνήν τε και αξιέπαινον Άνναν προς γάμον ηγάγετο. Αλλ’ ώσπερ η πάλαι Άννα στειρεύουσα, δι’ ευχής και επαγγελίας τον Σαμουήλ εγέννησεν ούτω και αύτη δια λιτής και επαγγελίας προς Θεού την Θεοτόκον κομίζεται, ίνα καν τούτω μηδενός των περιφανών καθυστερίζοιτο˙ τίκτει τοιγαρούν η χάρις (τούτο γαρ η Άννα ερμηνεύεται) την Κυρίαν˙ τούτο γαρ της Μαρίας σημαίνει το όνομα˙ Κυρία γαρ όντως γέγονε πάντων των ποιημάτων, του Δημιουργού χρηματίσασα Μήτηρ. Τίκτεται δε εν τω της προβατικής του Ιωακείμ οίκω και τω ιερώ προσάγεται. Είτα εν τω οίκω του Θεού φυτευθείσα τε και πιανθείσα τω Πνεύματι, ωσεί ελαία κατάκαρπος, πάσης αρετής καταγώγιον γέγονε, πάσης βιωτικής και σαρκικής επιθυμίας τον νουν αποστήσασα και ούτω παρθένον την ψυχήν συντηρήσασα συν τω σώματι, ως έπρεπε, την Θεόν εγκόλπιον υποδέχεσθαι μέλλουσαν˙ άγιος γαρ ων, εν αγίοις αναπαύεται˙ ούτω τοίνυν αγιωσύνην μετέρχεται, και ναός άγιος και θαυμαστός του υψίστου Θεού αναδείκνυται άξιος…»
«Ιωακείμ τοίνυν την σεμνήν τε και αξιέπαινον Άνναν προς γάμον ηγάγετο. Αλλ’ ώσπερ η πάλαι Άννα στειρεύουσα, δι’ ευχής και επαγγελίας τον Σαμουήλ εγέννησεν ούτω και αύτη δια λιτής και επαγγελίας προς Θεού την Θεοτόκον κομίζεται, ίνα καν τούτω μηδενός των περιφανών καθυστερίζοιτο˙ τίκτει τοιγαρούν η χάρις (τούτο γαρ η Άννα ερμηνεύεται) την Κυρίαν˙ τούτο γαρ της Μαρίας σημαίνει το όνομα˙ Κυρία γαρ όντως γέγονε πάντων των ποιημάτων, του Δημιουργού χρηματίσασα Μήτηρ. Τίκτεται δε εν τω της προβατικής του Ιωακείμ οίκω και τω ιερώ προσάγεται. Είτα εν τω οίκω του Θεού φυτευθείσα τε και πιανθείσα τω Πνεύματι, ωσεί ελαία κατάκαρπος, πάσης αρετής καταγώγιον γέγονε, πάσης βιωτικής και σαρκικής επιθυμίας τον νουν αποστήσασα και ούτω παρθένον την ψυχήν συντηρήσασα συν τω σώματι, ως έπρεπε, την Θεόν εγκόλπιον υποδέχεσθαι μέλλουσαν˙ άγιος γαρ ων, εν αγίοις αναπαύεται˙ ούτω τοίνυν αγιωσύνην μετέρχεται, και ναός άγιος και θαυμαστός του υψίστου Θεού αναδείκνυται άξιος…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου