Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ


web statistics


Ο  Ιερεύς

Ευλογητός ο Θεός ημών, πάντοτε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Ο αναγνώστης Αμήν.
Ψαλμός ρμβ' (142)

Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνη σου·
Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιον σου πας ζων.
Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου· εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου.
Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς, ως νεκρούς αιώνος· και ηκηδίασεν επ' εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου.
Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων.
Διεπέτασα προς σε τάς χείρας μου η ψυχή μου ως γη άνυδρος σοι.
Ταχύ εισάκουσον μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου.
Μη αποστρέψης το πρόσωπον σου απ' εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον.
Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωΐ το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα.
Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου.
Εξελού με εκ των έχθρων μου. Κύριε προς σε κατέφυγον δίδαξόν με του ποιείν το θέλημα σου, ότι συ εί ο Θεός μου.
Το Πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία ένεκεν του ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις με.
Εν τη δικαιοσύνη σου, εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμί.

Και   ευθύς το Θεός Κύριος. Ήχος  8'.

Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. α'. Εξομολογείστε τω Κυρίω, και επικαλείσθε το όνομα το άγιον αυτού.

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν...

Στίχ. β'. Πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με, και τω ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν...

Στίχ. γ'. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και εστί θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών...
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν...

Είτα τα παρόντα Τροπάρια, Ήχος δ'. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Τη θεοφόρω εκτενώς νυν προσέλθωμεν, οι ταπεινοί ως αληθώς και προσπέσωμεν, εν κατανύξει κράζοντες θερμώς εκ ψυχής, ’νναπολυΰμνητε, σπλαχνισθείσα σοις δούλοις' πάσης ημάς λύτρωσαι, προσβολής εναντίας, και απειλής δεινών παντοδαπών εις σε γαρ πάντες, αεί εγκαυχώμεθα.

Δόξα, το αυτό. Και νυν. Θεοτοκίον.

Ου σιωπήσωμεν ποτέ, Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, ει μη γαρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων, τις δε διεφύλαξεν εως νυν ελευθέρους; ουκ αποστώμεν, Δέσποινα εκ σου' σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.

Ψαλμός Ν' (50)

Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου, εξάλειψον το ανόμημά μου.
Επί πλείον πλύνόν με από τας ανομίας μου, και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με.
Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω και η αμαρτία μου ενώπιον μου έστι δια παντός.
Σοι μόνω ήμαρτον, και το πονηρόν ενώπιον σου έποίησα όπως αν δικαιωθείς εν τοις λόγοις σου, και νικήσεις εν τω κρίνεσθαί σε.
Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου.
Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας· τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι.
Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι.
Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα.
Απόστρεψον το πρόσωπον σου από των αμαρτιών μου, και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον.
Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον  εν τοις εγκάτοις μου.
Μη απορρίψεις με από του προσώπου σου, και το Πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απ' εμού.
Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου, και πνεύματι ηγεμονικό στήριξόν με.
Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι.
Ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου· αγαλλιάσεται η γλωσσά μου την δικαιοσύνην σου.
Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου.
Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις.
Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην, ο Θεός, ουκ εξουδενώσει.
Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ.
Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης,  αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Είτα αρχόμεθα του κανόνος, λέγοντες εν έκάστω τροπαρίω:
Αγία Θεοπρομήτορ ’ννα πρέσβευε υπέρ ημών.

Ωδή, α'. Ήχος πλ. δ'. Υγράν   διοδεύσας.

Επίβλεψον  άνωθεν   ευμενώς προμήτορ  Κυρίου, και επόμβρησον δαψιλώς, τα ρείθρα του θείου σου ελέους, τοις προσιούσι θερμώς εν τη σκέπη σου.
Παθών ακάθεκτων την χαλεπήν κατεύνασον ζάλην, και παντοίων επιφορών, την ρύμην ανάστειλον θεόφρονσαις προς Θεόν ιεραίςπαρακλήσεσιν.

Εν νόσοις σε εύροιμεν ιατρόνφιλάγαθε ’ννα, και εν θλίψεσι πλατυσμόν, και πύργον ισχύος  εν ανάγκαις, και εν κινδύνοις ταχείαναντίληψιν.

Θεοτοκίον.

Επίσκεψαι Δέσποινα συμπαθώς, τους πίστει και πόθω, σε υμνούντας ανελλιπώς, και πάσι παράσχου σωτηρίαν' και φωτισμόν και ειρήνηνκαι έλεος.

'Ωδή γ'. Ουρανίας άψΐδος.

Συμφορών και κινδύνων, και αναγκών ένδοξε, και ανιαρών επαλλήλων, και περιστάσεων, πάντας διάσωσον, τους τω σεπτώ σου τεμένει,πόθω προσεδρεύοντας, και σε γεραίροντας.
Εξ εφόδου  παντοίας, βαρβαρικής πάνσεμνε και δαιμονικής επηρείας, και επιθέσεως, κακοποιούντων ανδρών, ρύσαι  την ποίμνην σου ταύτην, την εκ διαθέσεως, σε  μεγαλύνουσαν.

Νοσημάτων παντοίων και αλγεινών λύτρωσαι, τους ειλικρινώς αιτουμένους, την σήναντίληψιν, ’ννα φιλεύσπλαγχνε' όσα γαρ θέλειςανύεις, ως προμήτωρ ένθεος, του Παντοκράτορος.

Θεοτοκίον.

Η ελπίς ή βεβαία, των γηγενών ’χραντε, και η οξυτάτη και μόνη ημών βοήθεια, ρύσαι δεόμεθα, της πολυπλόκου κακίας, του δο­λίουδράκοντος, τους σε δοξάζοντας.

Διάσωσον από κινδύνων τους  δούλους  σου,  σώφρον ’ννα, ότι πάντες προς σε   θερμώς, αεί καταφεύγομεν, ως ένθεον προς Θεόν ημώνπρέσβυν.

Επίβλεψον, εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής  μου το άλγος.

Είτα μνημονεύει ο Ιερεύς, δι ους ή παράκλησις γίνεται· και ημείς ψάλλομεν. το, Κύριε ελέησον, ιε'.

Μετά δε την εκφώνησιν, το επόμενον κάθισμα.
Ήχος β'. Τα άνω ζητών.

Πρεσβείαν την σήν, ως όπλον απροσμάχητονπλουτούντες αεί, οι δούλοί σου   πανεύφημε, εκτενώς βοώμέν σοι, θεοδόξαστε ’νναπρόφθασον, και εκ κίνδυνων λύτρωσαι ημάς, η μόνη  προμήτωρ του ποιήσαντος.

Ωδή δ'. Εισακήκοα Κύριε.

Συνεχόμενοι πάντοθεν, και δεινοίς παντοίοις κλυδωνιζόμενοι, βοηθείας της σης τύχοιμεν, ’ννα οι προστρέχοντες τη σκέπη σου.

Τας βουλάς διασκέδασον, των ωρυομένων κατά της ποίμνης σου, και ματαίωσον δεόμεθα, τας αυτών ελπίδας ’ννα πάνσεμνε.

Μη παρίδης θεόληπτε, τους προσκαλούμενους σε εις βοήθειαν αλλά τάχυνον του ρύσασθαι, της παρενοχλούσης ημάς θλίψεως.

Θεοτοκίον.

Συμφορών και κακώσεων, και επερχομένων δεινών συμπτώσεων, και ποικίλων παραπτώσεων, Θεοτόκε σώζε τους υμνούντάς σε.

Ωδή ε'. Φώτισον ημάς.

Ίασαι ημών, των σωμάτων τα συντρίμματα, και του νοός τας εκτροπάς αγαθή, και διανοίας διασκέδασον την ζόφωσιν.

Αίτησαι ημίν, επταισμένων την συγχώρησινελευθερίαν πολυτρόπων δεινών και ειρηναίαν παμμακάριστε κατάστασιν.

Πάσης απειλής, και παντοίας ελευθέρωσονθεόφρον ’ννα δυσχερείας ημάς, όπως υμνώμεν αεί τα μεγαλεία σου.

Πρόστηθι αγνή, τοις πιστώς σε λιτανεύουσι, και ασιγήτως σε γεραίρουσι, και ορθοδόξως Θεοτόκον καταγγέλλουσιν.

Ωδή ς'.  Την δέησιν


Μη παύση υπέρ ημών πρεσβεύουσα, προνοούσα τε αεί και φρουρούσα προς σε και γαρ παναοίδιμε ’ννα, δια παντός αφορώμεν οι δούλοι σου' παντοίας ουν επιφοράς, ανωτέρους ημάς διατήρησον.

Εκ πάσης ημάς αεί περίσωζε, συνοχής τε και παντοίας οδύνης, και χαλεπής ελευθέρωσον βλάβης, ψυχής ομού τε και σώματος ένδοξε' ισχύεις γαρ ως αληθώς, ως προμήτωρ του πάντα  ισχύοντος.

Εκ σάλου της των παθών οχλήσεως, και δεινής ημάς θεόληπτε ’ννα, των πονηρών λογισμών καταιγίδος, προς γαληνότατον όρμονπροσόρμισονπρονοία σου της αγαθής, αγαθού τε Δεσπότου προμήτορος.

Θεοτοκίον.

Ως πάντων την δεσποτείαν έχουσα, οία μήτηρ του των πάντων Δεσπότουδίδου ημίν  εγκλημάτων την λύσιν, και παθημάτων Αγνήαπολύτρωσιν, κινδύνων τε απαλλαγήν, και Θεού βασιλείας οικείωσιν.

Διάσωσον, από κινδύνων τους δούλους σου σώφρον ’ννα, ότι πάντες προς σε θερμώς   αεί καταφεύγομεν, ως ένθεον προς Θεόν ημώνπρέσβυν.

’χραντε, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ' εσχάτων των ημερών τεκούσαδυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Μετά την Εκφώνησιν,  το παρόν Κοντάκιον, ήχος β'.

Προστασία των πιστών ακαταμάχητε, μεσιτεία προς Θεόν αμετακίνητε, μη παρίδης σων οικετών ικέσιον φωνήναλλεπίβλεψον ως συμπαθής, εις την ταπείνωσιν ημών, των πιστώς προστρεχόντων σοι, σώζουσα εκ κινδύνων, και σκέπουσα εκ παντοίων, πειρατηρίωνχαλεπών, ’ννα πάνσεμνε τους δούλους σου.

Και ευθύς το Προκείμενον.

Αγαλλιάσθε δίκαιοι εν Κυρίω, τοις ευθέσι πρέπει αίνεσις.
Στίχ. Μακάριοι πάντες οι φοβούμενοι τον Κύριον.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΕΚ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ
Είπεν Ο Κύριος ουδείς λύχνον άψας, καλύπτει αυτόν σκεύει, ή υποκάτω κλίνης τίθησιν αλλ’ επί λυχνίας επιτίθησιν, ίνα οι εισπορευόμενοιβλέπωσι το φως. Ου γαρ εστί κρυπτόν, ο ού φανερόν γενήσεται ουδέ απόκρυφον, ό ου γνωσθήσεται και εις φανερόν έλθη. Βλέπετε ουνπως ακούετε ός γάρ αν έχηδοθήσεται αυτώ και ός αν μη έχη, και ό δοκεί έχειναρθήσεται απ’ αυτού. Παρεγένοντο δε προς αυτόν ηΜήτηρ και οι αδελφοί αυτού, και ουκ ηδύναντο συντυχείν αυτώ δια τον όχλον. Και απηγγέλθη αυτώ. λεγόντων η Μήτηρ σου και οι αδελφοί σου εστήκασιν έξω, ιδείν σε θέλοντες. Ο δε αποκριθείς, είπε προς αυτούς. Μήτηρ μου και αδελφοί μου ούτοί εισιν, οι τον λόγον του Θεού ακούοντες, και ποιούντες αυτόν.

Δόξα, ήχος β'.

Ταις της σης Προγόνου, πρεσβείαις, ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.

Και  νυν.

Ταις της Θεοτόκου, πρεσβείαις, ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Είτα. Ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.

Ήχος πλ. β'.  Όλην αποθέμενοι.

Μη παρίδης ένδοξε, την ανυμνούσαν σε πίστει, και πόθω γεραίρουσαν, και αδιαλείπτως σε μεγαλύνουσανιεράν ποίμνην σου, αλλ' αυτήνΘεόφρονακοιμήτω προστασία σου, περιχαράκωσον, και διαπαντός περιτείχισον, και πάσαις ανεπίβατον, ταις αντικειμέναις δυνάμεσιν,ανάδειξον ταύτην, πανεύφημε προμήτορ του Χριστού’ εν σοι γάρ αύτη κρατύνεται, και αυχεί και σώζεται.

Σώσον ο Θεός τον λαόν σου.
Ωδή ζ'. Οι εκ της Ιουδαίας.

Πειρασμών ανηκέστων, συμφορών αδοκήτων, ’ννα θεόκλητε μαστίγων πολυτρόπων, δεινών ολεθροτόκωνρύσαι πάντας τους ψάλλοντας’ ο των πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.

Δυσμενείας παντοίας, και  δεινής προσδοκίας,  και πάσης ένδοξε, βουλής κακομηχάνου, περίσωζε τους πίστειεισαεί αναμέλποντας' ο των πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.

Ψυχικήν ευεξίαν, και σωμάτων την ρώσινπάσι θεόληπτε, παράσχου τους εν πίστει,  τω θείω σου τεμένειπροσιούσι και ψάλλουσιν’ ο των πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.

Θεοτόκιον.

Σηπεδόνας ψυχής μου, και παθών αλγηδόνας,  θάττον  αφάνισον, και όλον με Παρθένε, ροπή του σου ελέους, σεσωσμένον ανάδειξον, όπως υμνώ σου αεί, τας θείας δυναστείας.

Ωδή η'. Τον Βασιλέα των Ουρανών.

Τους εκ παντοίων, ανιαρών τρυχομένους, και δεινοίς αεί εταζομένουςλύτρωσιν θεόφρονπαράσχου εις αιώνας.

Της των δαιμόνων, πανωλεθρίου μανίας, και ανδρών εχθίστων απηνείαςπρόφθασον και ρύσαι,, τους σους σεμνή οικέτας.

Τους εν ποικίλοιςπειρατηρίοις του βίου, πολυτρόπως πάντοτε θεόφρονπεριστατουμένους, σώζε εις αιώνας.

Θεοτοκίον.

Τους  πεποιθότας,  ανενδοιάστως Παρθένε, τη πανσωστική σου προστασία, ανεπηρέαστους, συντήρει εις αιώνας.

Ωδή θ'. Κυρίως Θεοτόκον.

Τους πίστει προσκυνούντας, την σεπτήν σορόν σου, και εμφερείας το θείον εκτύπωμα, σκέπε και φρούρει, και σώζε ’ννα φιλάγαθε.

Εκ θείων υψωμάτων, μη ελλείπης όλως, θεόφρον Αννα ημάς εποπτεύουσα, και τας ιάσεις αφθόνως πάσι βραβεύουσα.

Μη παύση συντηρούσα ταύτην σου την ποίμνην, εκ πολυπλόκων σκανδάλων του όφεως, και εξ ανθρώπων αδίκων, ’ννα πανθαύμαστε.

Θεοτοκίον.

Ελπίς μου γλυκυτάτη, και αναψυχή μου, και της ψυχής μου χαρά Παναγία, χαράς εκείνης με δείξον πάναγνε μέτοχον.

Και ευθύς το ’ξιον εστίν ως αληθώς. Είτα και τα παρόντα μεγαλυνάρια.

Δεύτε ευφημήσωμεν οι πιστοί, ’νναν την Αγίαν, την προμήτορα του Χριστού, την αξιωθείσανγεννήσαι την Παρθένον, την μόνην Θεοτόκον και Παναμώμητον.

Χαρίτων ως έμπλεως αγαθή, χαρίτωσον πάντας τους εν πίστει σε ακλινείανυμνολογούντας, και πόθω προσκυνούντας, της θείας κληρουχίας πάντας αξίωσον.
Το θείον αγλάισμα των πιστών, δικαίων το κλέος, προπατόρων την καλλονήν, την εκλελεγμένην, και κεχαριτωμένην, Προμήτορα του Λόγου, πάντες τιμήσωμεν.

Χαίροις χαριτώνυμε αληθώς, χαίροις η Προμήτωρ, του των όλων Δημιουργού, χαίροις η τα κάτω, συνάψασα τοις ανω, τω θείω τοκετώσου, ’ννα πανόλβιε.

Ταις θεοφεγγέσι μαρμαρυγαίςεκλελαμπρυσμένη, και του κάλλους του νοητού, κατεμφορουμένηΘεοπρομήτορ ’ννα, μνημόνευε τωνπόθω,  μνημονευόντων σου.

Τους περιπολούντας διηνεκώς, τω θείω ναώ σου, και υμνούντας ανελλιπώς, σου τας δυναστείας, Προμήτορ του Κυρίου, παντοίας επηρείας, πάντας διάσωσον.

Τον δεκαεξάριθμον και σεπτόνδήμον των Οσίων, ευφημήσωμεν ευλαβώς, χαίρετε βοώντες, του ’θω σεπτά κρίνα, και Σκήτης της Προγόνου Χρίστου οι φοίνικες.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί.

Το Τρισάγιον κτλ. ως έθος, και απόλυσιςΑσπαζομένης δε της Αγίας εικόνος ψάλλομεν   και τα παρόντα τροπάρια. Ήχος β'. Ότε εκ του ξύλου σε νεκρόν.

Πάντων μνημονεύεις αγαθή, των μνημονεύοντων σου πόθω, και ευφημούντων σε, και εκλιπαρούντων σε Θεοπρομήτορ θερμώς, και προς σε μετά πίστεως, αεί αφορώντων, και προς την αντίληψιν καταφευγόντων την σην πάσης ουν ημάς επηρείας, νόσων συμφορών και κινδύνων, και δεινών απάντων ελευθέρωσον.

Έτερον όμοιον.

Πάντες σοι προσπίπτομεν πιστώς, πάντες σε θερμώς δυσωπούμεν, ’ννα φιλεύσπλαγχνεπάντας ημάς λύτρωσαι τη μεσιτεία σου, πολυτρόπων κακώσεων, μελλόντων κινδύνων δεινών επιθέσεων, και αλγηδόνων πικρών, και ανιαρών επαλλήλων, και αρρωστημάτωνποικίλων, και πολυειδών ετέρων θλίψεων.

Έτερον όμοιον.

Πάσης των εθνών επιδρομής, πάσης των εχθρών κακουργίας, πά­σης στενώσεως, πάσης περιστάσεως, πάσης κακώσεως, πάσης άλλης συμπτώσεως, παντοίας ανάγκης, εκ πάσης τε θλίψεως, και προσβολής του εχθρού, και εκ πολυτρόπων σκανδάλων, και πειρατηρίων του βίου, ρύσαι τους σους δούλους ’ννα ένδοξε.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Δι' ευχών των Αγίων Πατέρων ημών... κ.λπ.

web statistics
ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ

Ο  Ιερεύς

Ευλογητός ο Θεός ημών, πάντοτε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Ο αναγνώστης Αμήν.
Ψαλμός ρμβ' (142)

Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνη σου·
Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιον σου πας ζων.
Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου· εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου.
Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς, ως νεκρούς αιώνος· και ηκηδίασεν επ' εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου.
Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων.
Διεπέτασα προς σε τάς χείρας μου η ψυχή μου ως γη άνυδρος σοι.
Ταχύ εισάκουσον μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου.
Μη αποστρέψης το πρόσωπον σου απ' εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον.
Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωΐ το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα.
Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου.
Εξελού με εκ των έχθρων μου. Κύριε προς σε κατέφυγον δίδαξόν με του ποιείν το θέλημα σου, ότι συ εί ο Θεός μου.
Το Πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία ένεκεν του ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις με.
Εν τη δικαιοσύνη σου, εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμί.

Και   ευθύς το Θεός Κύριος. Ήχος  8'.

Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. α'. Εξομολογείστε τω Κυρίω, και επικαλείσθε το όνομα το άγιον αυτού.

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν...

Στίχ. β'. Πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με, και τω ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν...

Στίχ. γ'. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και εστί θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών...
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν...

Είτα τα παρόντα Τροπάρια, Ήχος δ'. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Τη θεοφόρω εκτενώς νυν προσέλθωμεν, οι ταπεινοί ως αληθώς και προσπέσωμεν, εν κατανύξει κράζοντες θερμώς εκ ψυχής, ’νναπολυΰμνητε, σπλαχνισθείσα σοις δούλοις' πάσης ημάς λύτρωσαι, προσβολής εναντίας, και απειλής δεινών παντοδαπών εις σε γαρ πάντες, αεί εγκαυχώμεθα.

Δόξα, το αυτό. Και νυν. Θεοτοκίον.

Ου σιωπήσωμεν ποτέ, Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, ει μη γαρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων, τις δε διεφύλαξεν εως νυν ελευθέρους; ουκ αποστώμεν, Δέσποινα εκ σου' σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.

Ψαλμός Ν' (50)

Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου, εξάλειψον το ανόμημά μου.
Επί πλείον πλύνόν με από τας ανομίας μου, και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με.
Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω και η αμαρτία μου ενώπιον μου έστι δια παντός.
Σοι μόνω ήμαρτον, και το πονηρόν ενώπιον σου έποίησα όπως αν δικαιωθείς εν τοις λόγοις σου, και νικήσεις εν τω κρίνεσθαί σε.
Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου.
Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας· τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι.
Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι.
Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα.
Απόστρεψον το πρόσωπον σου από των αμαρτιών μου, και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον.
Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον  εν τοις εγκάτοις μου.
Μη απορρίψεις με από του προσώπου σου, και το Πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απ' εμού.
Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου, και πνεύματι ηγεμονικό στήριξόν με.
Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι.
Ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου· αγαλλιάσεται η γλωσσά μου την δικαιοσύνην σου.
Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου.
Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις.
Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην, ο Θεός, ουκ εξουδενώσει.
Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ.
Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης,  αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Είτα αρχόμεθα του κανόνος, λέγοντες εν έκάστω τροπαρίω:
Αγία Θεοπρομήτορ ’ννα πρέσβευε υπέρ ημών.

Ωδή, α'. Ήχος πλ. δ'. Υγράν   διοδεύσας.

Επίβλεψον  άνωθεν   ευμενώς προμήτορ  Κυρίου, και επόμβρησον δαψιλώς, τα ρείθρα του θείου σου ελέους, τοις προσιούσι θερμώς εν τη σκέπη σου.
Παθών ακάθεκτων την χαλεπήν κατεύνασον ζάλην, και παντοίων επιφορών, την ρύμην ανάστειλον θεόφρονσαις προς Θεόν ιεραίςπαρακλήσεσιν.

Εν νόσοις σε εύροιμεν ιατρόνφιλάγαθε ’ννα, και εν θλίψεσι πλατυσμόν, και πύργον ισχύος  εν ανάγκαις, και εν κινδύνοις ταχείαναντίληψιν.

Θεοτοκίον.

Επίσκεψαι Δέσποινα συμπαθώς, τους πίστει και πόθω, σε υμνούντας ανελλιπώς, και πάσι παράσχου σωτηρίαν' και φωτισμόν και ειρήνηνκαι έλεος.

'Ωδή γ'. Ουρανίας άψΐδος.

Συμφορών και κινδύνων, και αναγκών ένδοξε, και ανιαρών επαλλήλων, και περιστάσεων, πάντας διάσωσον, τους τω σεπτώ σου τεμένει,πόθω προσεδρεύοντας, και σε γεραίροντας.
Εξ εφόδου  παντοίας, βαρβαρικής πάνσεμνε και δαιμονικής επηρείας, και επιθέσεως, κακοποιούντων ανδρών, ρύσαι  την ποίμνην σου ταύτην, την εκ διαθέσεως, σε  μεγαλύνουσαν.

Νοσημάτων παντοίων και αλγεινών λύτρωσαι, τους ειλικρινώς αιτουμένους, την σήναντίληψιν, ’ννα φιλεύσπλαγχνε' όσα γαρ θέλειςανύεις, ως προμήτωρ ένθεος, του Παντοκράτορος.

Θεοτοκίον.

Η ελπίς ή βεβαία, των γηγενών ’χραντε, και η οξυτάτη και μόνη ημών βοήθεια, ρύσαι δεόμεθα, της πολυπλόκου κακίας, του δο­λίουδράκοντος, τους σε δοξάζοντας.

Διάσωσον από κινδύνων τους  δούλους  σου,  σώφρον ’ννα, ότι πάντες προς σε   θερμώς, αεί καταφεύγομεν, ως ένθεον προς Θεόν ημώνπρέσβυν.

Επίβλεψον, εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής  μου το άλγος.

Είτα μνημονεύει ο Ιερεύς, δι ους ή παράκλησις γίνεται· και ημείς ψάλλομεν. το, Κύριε ελέησον, ιε'.

Μετά δε την εκφώνησιν, το επόμενον κάθισμα.
Ήχος β'. Τα άνω ζητών.

Πρεσβείαν την σήν, ως όπλον απροσμάχητονπλουτούντες αεί, οι δούλοί σου   πανεύφημε, εκτενώς βοώμέν σοι, θεοδόξαστε ’νναπρόφθασον, και εκ κίνδυνων λύτρωσαι ημάς, η μόνη  προμήτωρ του ποιήσαντος.

Ωδή δ'. Εισακήκοα Κύριε.

Συνεχόμενοι πάντοθεν, και δεινοίς παντοίοις κλυδωνιζόμενοι, βοηθείας της σης τύχοιμεν, ’ννα οι προστρέχοντες τη σκέπη σου.

Τας βουλάς διασκέδασον, των ωρυομένων κατά της ποίμνης σου, και ματαίωσον δεόμεθα, τας αυτών ελπίδας ’ννα πάνσεμνε.

Μη παρίδης θεόληπτε, τους προσκαλούμενους σε εις βοήθειαν αλλά τάχυνον του ρύσασθαι, της παρενοχλούσης ημάς θλίψεως.

Θεοτοκίον.

Συμφορών και κακώσεων, και επερχομένων δεινών συμπτώσεων, και ποικίλων παραπτώσεων, Θεοτόκε σώζε τους υμνούντάς σε.

Ωδή ε'. Φώτισον ημάς.

Ίασαι ημών, των σωμάτων τα συντρίμματα, και του νοός τας εκτροπάς αγαθή, και διανοίας διασκέδασον την ζόφωσιν.

Αίτησαι ημίν, επταισμένων την συγχώρησινελευθερίαν πολυτρόπων δεινών και ειρηναίαν παμμακάριστε κατάστασιν.

Πάσης απειλής, και παντοίας ελευθέρωσονθεόφρον ’ννα δυσχερείας ημάς, όπως υμνώμεν αεί τα μεγαλεία σου.

Πρόστηθι αγνή, τοις πιστώς σε λιτανεύουσι, και ασιγήτως σε γεραίρουσι, και ορθοδόξως Θεοτόκον καταγγέλλουσιν.

Ωδή ς'.  Την δέησιν


Μη παύση υπέρ ημών πρεσβεύουσα, προνοούσα τε αεί και φρουρούσα προς σε και γαρ παναοίδιμε ’ννα, δια παντός αφορώμεν οι δούλοι σου' παντοίας ουν επιφοράς, ανωτέρους ημάς διατήρησον.

Εκ πάσης ημάς αεί περίσωζε, συνοχής τε και παντοίας οδύνης, και χαλεπής ελευθέρωσον βλάβης, ψυχής ομού τε και σώματος ένδοξε' ισχύεις γαρ ως αληθώς, ως προμήτωρ του πάντα  ισχύοντος.

Εκ σάλου της των παθών οχλήσεως, και δεινής ημάς θεόληπτε ’ννα, των πονηρών λογισμών καταιγίδος, προς γαληνότατον όρμονπροσόρμισονπρονοία σου της αγαθής, αγαθού τε Δεσπότου προμήτορος.

Θεοτοκίον.

Ως πάντων την δεσποτείαν έχουσα, οία μήτηρ του των πάντων Δεσπότουδίδου ημίν  εγκλημάτων την λύσιν, και παθημάτων Αγνήαπολύτρωσιν, κινδύνων τε απαλλαγήν, και Θεού βασιλείας οικείωσιν.

Διάσωσον, από κινδύνων τους δούλους σου σώφρον ’ννα, ότι πάντες προς σε θερμώς   αεί καταφεύγομεν, ως ένθεον προς Θεόν ημώνπρέσβυν.

’χραντε, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ' εσχάτων των ημερών τεκούσαδυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Μετά την Εκφώνησιν,  το παρόν Κοντάκιον, ήχος β'.

Προστασία των πιστών ακαταμάχητε, μεσιτεία προς Θεόν αμετακίνητε, μη παρίδης σων οικετών ικέσιον φωνήναλλεπίβλεψον ως συμπαθής, εις την ταπείνωσιν ημών, των πιστώς προστρεχόντων σοι, σώζουσα εκ κινδύνων, και σκέπουσα εκ παντοίων, πειρατηρίωνχαλεπών, ’ννα πάνσεμνε τους δούλους σου.

Και ευθύς το Προκείμενον.

Αγαλλιάσθε δίκαιοι εν Κυρίω, τοις ευθέσι πρέπει αίνεσις.
Στίχ. Μακάριοι πάντες οι φοβούμενοι τον Κύριον.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΕΚ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ
Είπεν Ο Κύριος ουδείς λύχνον άψας, καλύπτει αυτόν σκεύει, ή υποκάτω κλίνης τίθησιν αλλ’ επί λυχνίας επιτίθησιν, ίνα οι εισπορευόμενοιβλέπωσι το φως. Ου γαρ εστί κρυπτόν, ο ού φανερόν γενήσεται ουδέ απόκρυφον, ό ου γνωσθήσεται και εις φανερόν έλθη. Βλέπετε ουνπως ακούετε ός γάρ αν έχηδοθήσεται αυτώ και ός αν μη έχη, και ό δοκεί έχειναρθήσεται απ’ αυτού. Παρεγένοντο δε προς αυτόν ηΜήτηρ και οι αδελφοί αυτού, και ουκ ηδύναντο συντυχείν αυτώ δια τον όχλον. Και απηγγέλθη αυτώ. λεγόντων η Μήτηρ σου και οι αδελφοί σου εστήκασιν έξω, ιδείν σε θέλοντες. Ο δε αποκριθείς, είπε προς αυτούς. Μήτηρ μου και αδελφοί μου ούτοί εισιν, οι τον λόγον του Θεού ακούοντες, και ποιούντες αυτόν.

Δόξα, ήχος β'.

Ταις της σης Προγόνου, πρεσβείαις, ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.

Και  νυν.

Ταις της Θεοτόκου, πρεσβείαις, ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Είτα. Ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.

Ήχος πλ. β'.  Όλην αποθέμενοι.

Μη παρίδης ένδοξε, την ανυμνούσαν σε πίστει, και πόθω γεραίρουσαν, και αδιαλείπτως σε μεγαλύνουσανιεράν ποίμνην σου, αλλ' αυτήνΘεόφρονακοιμήτω προστασία σου, περιχαράκωσον, και διαπαντός περιτείχισον, και πάσαις ανεπίβατον, ταις αντικειμέναις δυνάμεσιν,ανάδειξον ταύτην, πανεύφημε προμήτορ του Χριστού’ εν σοι γάρ αύτη κρατύνεται, και αυχεί και σώζεται.

Σώσον ο Θεός τον λαόν σου.
Ωδή ζ'. Οι εκ της Ιουδαίας.

Πειρασμών ανηκέστων, συμφορών αδοκήτων, ’ννα θεόκλητε μαστίγων πολυτρόπων, δεινών ολεθροτόκωνρύσαι πάντας τους ψάλλοντας’ ο των πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.

Δυσμενείας παντοίας, και  δεινής προσδοκίας,  και πάσης ένδοξε, βουλής κακομηχάνου, περίσωζε τους πίστειεισαεί αναμέλποντας' ο των πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.

Ψυχικήν ευεξίαν, και σωμάτων την ρώσινπάσι θεόληπτε, παράσχου τους εν πίστει,  τω θείω σου τεμένειπροσιούσι και ψάλλουσιν’ ο των πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.

Θεοτόκιον.

Σηπεδόνας ψυχής μου, και παθών αλγηδόνας,  θάττον  αφάνισον, και όλον με Παρθένε, ροπή του σου ελέους, σεσωσμένον ανάδειξον, όπως υμνώ σου αεί, τας θείας δυναστείας.

Ωδή η'. Τον Βασιλέα των Ουρανών.

Τους εκ παντοίων, ανιαρών τρυχομένους, και δεινοίς αεί εταζομένουςλύτρωσιν θεόφρονπαράσχου εις αιώνας.

Της των δαιμόνων, πανωλεθρίου μανίας, και ανδρών εχθίστων απηνείαςπρόφθασον και ρύσαι,, τους σους σεμνή οικέτας.

Τους εν ποικίλοιςπειρατηρίοις του βίου, πολυτρόπως πάντοτε θεόφρονπεριστατουμένους, σώζε εις αιώνας.

Θεοτοκίον.

Τους  πεποιθότας,  ανενδοιάστως Παρθένε, τη πανσωστική σου προστασία, ανεπηρέαστους, συντήρει εις αιώνας.

Ωδή θ'. Κυρίως Θεοτόκον.

Τους πίστει προσκυνούντας, την σεπτήν σορόν σου, και εμφερείας το θείον εκτύπωμα, σκέπε και φρούρει, και σώζε ’ννα φιλάγαθε.

Εκ θείων υψωμάτων, μη ελλείπης όλως, θεόφρον Αννα ημάς εποπτεύουσα, και τας ιάσεις αφθόνως πάσι βραβεύουσα.

Μη παύση συντηρούσα ταύτην σου την ποίμνην, εκ πολυπλόκων σκανδάλων του όφεως, και εξ ανθρώπων αδίκων, ’ννα πανθαύμαστε.

Θεοτοκίον.

Ελπίς μου γλυκυτάτη, και αναψυχή μου, και της ψυχής μου χαρά Παναγία, χαράς εκείνης με δείξον πάναγνε μέτοχον.

Και ευθύς το ’ξιον εστίν ως αληθώς. Είτα και τα παρόντα μεγαλυνάρια.

Δεύτε ευφημήσωμεν οι πιστοί, ’νναν την Αγίαν, την προμήτορα του Χριστού, την αξιωθείσανγεννήσαι την Παρθένον, την μόνην Θεοτόκον και Παναμώμητον.

Χαρίτων ως έμπλεως αγαθή, χαρίτωσον πάντας τους εν πίστει σε ακλινείανυμνολογούντας, και πόθω προσκυνούντας, της θείας κληρουχίας πάντας αξίωσον.
Το θείον αγλάισμα των πιστών, δικαίων το κλέος, προπατόρων την καλλονήν, την εκλελεγμένην, και κεχαριτωμένην, Προμήτορα του Λόγου, πάντες τιμήσωμεν.

Χαίροις χαριτώνυμε αληθώς, χαίροις η Προμήτωρ, του των όλων Δημιουργού, χαίροις η τα κάτω, συνάψασα τοις ανω, τω θείω τοκετώσου, ’ννα πανόλβιε.

Ταις θεοφεγγέσι μαρμαρυγαίςεκλελαμπρυσμένη, και του κάλλους του νοητού, κατεμφορουμένηΘεοπρομήτορ ’ννα, μνημόνευε τωνπόθω,  μνημονευόντων σου.

Τους περιπολούντας διηνεκώς, τω θείω ναώ σου, και υμνούντας ανελλιπώς, σου τας δυναστείας, Προμήτορ του Κυρίου, παντοίας επηρείας, πάντας διάσωσον.

Τον δεκαεξάριθμον και σεπτόνδήμον των Οσίων, ευφημήσωμεν ευλαβώς, χαίρετε βοώντες, του ’θω σεπτά κρίνα, και Σκήτης της Προγόνου Χρίστου οι φοίνικες.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί.

Το Τρισάγιον κτλ. ως έθος, και απόλυσιςΑσπαζομένης δε της Αγίας εικόνος ψάλλομεν   και τα παρόντα τροπάρια. Ήχος β'. Ότε εκ του ξύλου σε νεκρόν.

Πάντων μνημονεύεις αγαθή, των μνημονεύοντων σου πόθω, και ευφημούντων σε, και εκλιπαρούντων σε Θεοπρομήτορ θερμώς, και προς σε μετά πίστεως, αεί αφορώντων, και προς την αντίληψιν καταφευγόντων την σην πάσης ουν ημάς επηρείας, νόσων συμφορών και κινδύνων, και δεινών απάντων ελευθέρωσον.

Έτερον όμοιον.

Πάντες σοι προσπίπτομεν πιστώς, πάντες σε θερμώς δυσωπούμεν, ’ννα φιλεύσπλαγχνεπάντας ημάς λύτρωσαι τη μεσιτεία σου, πολυτρόπων κακώσεων, μελλόντων κινδύνων δεινών επιθέσεων, και αλγηδόνων πικρών, και ανιαρών επαλλήλων, και αρρωστημάτωνποικίλων, και πολυειδών ετέρων θλίψεων.

Έτερον όμοιον.

Πάσης των εθνών επιδρομής, πάσης των εχθρών κακουργίας, πά­σης στενώσεως, πάσης περιστάσεως, πάσης κακώσεως, πάσης άλλης συμπτώσεως, παντοίας ανάγκης, εκ πάσης τε θλίψεως, και προσβολής του εχθρού, και εκ πολυτρόπων σκανδάλων, και πειρατηρίων του βίου, ρύσαι τους σους δούλους ’ννα ένδοξε.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Δι' ευχών των Αγίων Πατέρων ημών... κ.λπ.