Παναγία του Κύκκου. Θαύματα

web statistics

ΘΑΥΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΑΝΤΩΝΙΟ ΚΑΙ ΠΑΡΘΕΝΙΟ

Ο μοναχός Αντώνιος ήταν κωμοδρόμος της Μονής. Μία ημέρα ο μοναχός αυτός πληγώθηκε σε ένα σημείο του ποδιού, το οποίο μολύνθηκε. Αφού ξόδευσε πολλά χρήματα σε γιατρούς, χωρίς να θεραπευτεί, ήρθε στη μνήμη του το Αγίασμα. Προσευχήθηκε με δάκρυα και επικαλέστηκε το πανύμνητο όνομα της Παναγίας. Πήγε και στο Αγιασμα και έπλυνε το πόδι του με το νερό, οπότε αποκαταστάθηκε αμέσως η υγεία του. Επέστρεψε στο μοναστήρι, δοξάζοντας την Υπέραγνη Παναγία Κυκκώτισσα.

Ένας άλλος μοναχός, με το όνομα Παρθένιος, είχε ταλαιπωρηθεί από ασθένεια πυρετού για περισσότερο από δεκατρείς μήνες. Μόλις ήπιε και νίφτηκε στο Αγίασμα, έλαβε την υγεία του.

ΘΑΥΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΙΩΑΝΝΗ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟ ΑΠΟ ΤΗ ΡΟΔΟ

Επιστρέφοντας από τα Ιεροσόλυμα το έτος 1776, ο ευλαβής ιερομόναχος Ιωάννης από τη Ρόδο κατέβηκε στην Κύπρο και πήγε στη Μονή Κύκκου για προσκύνημα. Μόλις έφθασε στο μοναστήρι, ζήτησε να μείνει κλεισμένος στην εκκλησία όλη τη νύχτα, λόγω ευλάβειας.
Όμως οι πατέρες, που δεν είχαν τέτοια συνήθεια, δεν συμφώνησαν σ' αυτό. Ο Ιωάννης τους παρακαλούσε θερμά να τον αφήσουν να μείνει μία νύχτα στην εκκλησία μόνος. Τελικά οι πατέρες έδωσαν τη συγκατάθεση τους και τον άφησαν.

Αφού πέτυχε τον σκοπό του, και έχοντας μείνει μόνος στην εκκλησία τη νύχτα, άρχισε να προσεύχεται. Κρατούσε δέκα ή δέκα πέντε κεριά, για να διαβάσει την ακολουθία του, τα οποία έβαλε πάνω στο μανουάλι, που ήταν απέναντι από την Αγία Εικόνα, και άρχισε να διαβάζει τους Οίκους της Θεοτόκου με ευλάβεια.
Μετά συνέχισε να διαβάζει και την Παράκληση προς Αυτήν. Όταν την τελείωσε, άρχισε και την άλλη παράκληση. Μόλις την είχε τελειώσει, άρχισε να πέφτει στη γη και να κάνει μετάνοιες. Αφού έπεφτε και σηκωνόταν και έκανε μετάνοιες, κουράστηκε και άρχισε να σκέφτεται.
Σκεφτόμενος για αρκετή ώρα (υπήρχαν δυο άνθρωποι, τους οποίους πρόσταξε ο ηγούμενος να κρυφτούν στην εκκλησία, για να παρατηρήσουν τι θα έκανε), πλησίασε την Αγία Εικόνα και έτεινε το χέρι του προς τη Σκέπη, η οποία την κάλυπτε, για να την αποκαλύψει, αλλά ω του θαύματος! τι παράδοξο!
Πως να διηγηθώ το γεγονός χωρίς δάκρυα; Ξαφνικά μία σπίθα βγήκε από τη μικρή θυρίδα και έφθασε στο πρόσωπο του Ιωάννη, και σείσθηκε ο τόπος, στον οποίο στεκόταν. Στρέφοντας το πρόσωπο του προς το μανουάλι, βλέπει ότι τα κεριά, που έβαλε πάνω του, τα οποία είχε, για να διαβάσει την ακολουθία του, άναψαν αυτομάτως και έκαιαν. Βλέποντας αυτό ο Ιωάννης, έμεινε αμήχανος και δεν ήξερε τι να κάνει, παρά να φωνάξει μεγαλόφωνα:

"Παναγία Θεοτόκε" και να πέσει κάτω αμίλητος. Ήρθαν και οι άνθρωποι, που τοποθετήθηκαν από τον ηγούμενο, για να τον προσέχουν στην εκκλησία, και, βλέποντας τον ξαπλωμένο, μισοπεθαμένο, τον σήκωσαν, τον έβγαλαν από την εκκλησία και τον άφησαν για αρκετή ώρα, ρωτώντας τον για το συμβάν. Ο Ιωάννης τους κοίταξε, χωρίς να μπορεί να μιλήσει. Κανένας από τους πατέρες δεν γνώριζε το γεγονός, γιατί ήταν η τετάρτη ώρα της νύκτας.

Σιγάσιγά ο Ιωάννης συνήλθε. Χτύπησαν το σήμαντρο, για να διαβάσουν τον Όρθρο, και μετά την απόλυση τον ρώτησαν και τους διηγήθηκε το συμβάν, τι έπαθε και τι είδε. Δοξάζοντας τη Θεοτόκο, που έκανε τόσο μεγάλο θαύμα με τη Χαριτόβρυτή Της Αγία Εικόνα, τον αποχαιρέτισαν λέγοντας του: "Πήγαινε, πάτερ, εν ειρήνη και διηγήσου όσα είδες και έπαθες".

ΚΑΘ' ΟΔΟΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΚΚΟ. ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΒΡΥΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ

Διαμένοντας για κάποιο χρονικό διάστημα στον Κύκκο, ο γνωστός διδάσκαλος της τότε Ελληνικής Σχολής, που λειτουργούσε στην Αρχιεπισκοπή, ο Εφραίμ ο Αθηναίος, το 1748 έγραφε τα εξής:

"Το πρώτο και άξιο θαυμασμού είναι το πώς υπάρχει το σεβάσμιο τούτο μοναστήρι, έχοντας τόσα απαραίτητα έξοδα και αντιμετωπίζοντας τόσες εξωτερικές επιδρομές. Ενώ βρίσκεται σε ένα τόσο δύσβατο και απαραμύθητο τόπο, πώς καλύπτει άνετα τις καθημερινές σωματικές ανάγκες;
Πώς τα μουλάρια της Μονής γυρίζουν ακατάπαυστα στα τραχιά βουνά, για να κουβαλήσουν τα αναγκαία, χωρίς να βλάπτονται;
Και όχι μόνο αυτό. Έρχονται τόσοι πολλοί προσκυνητές με παιδιά, πώς δεν παθαίνουν τίποτα από τη δυσκολία και τη σκληρότητα της οδοιπορίας;
Εάν τύχει να συμβεί κάτι στους γκρεμούς, με τρόπο παράδοξο αυτοί οι οποίοι πέφτουν σώζονται, όπως συνέβη κάποτε σε ένα νήπιο, το οποίο γκρεμίστηκε και διαφυλάχθηκε με παράδοξο τρόπο.
Αυτό το ίδιο συνέβη και στον Χρύσανθο ιερομόναχο πρωτοψάλτη, ο οποίος, όπως ο ίδιος μαρτυρεί, ενώ έπεσε σε τόπο απόκρημνο και απειλήθηκε η ζωή του, παραδόξως σώθηκε με τις πρεσβείες της Θεοτόκου.  
Ποιος μπορεί να αριθμήσει τα άπειρα θαύματα σε ασθενείς και δαιμονιζόμενους ή σε ανθρώπους, οι οποίοι ταξίδευαν στη θάλασσα και διέτρεξαν κίνδυνο; Μόλις επικαλεστούν τη Θεοτόκο, αμέσως γλυτώνουν.
Για μαρτυρία, αρκεί να αναφέρουμε μόνο εκείνο τον ναυαγό, ο οποίος, βρισκόμενος μέσα στη θάλασσα, κάθησε σε ένα ψαθί και, περιφερόμενος εδώ και εκεί, σώθηκε από τη Θεοτόκο, μόλις επικαλέστηκε τη Χαριτόβρυτη εικόνα του Κύκκου. Σύμφωνα με την υπόσχεση του, αργότερα ήλθε εδώ και εμόνασε. Το όνομα του ήταν Γρηγόριος".