Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2015

Η Μονή της Παναγίας Διακινούσας στο χωριό Πραστειό Αυδήμους -


web statistics




Σε μια μικρή κοιλάδα πριν την είσοδο στο χωρίο Πραστειό Αυδήμους της επαρχίας Λεμεσού (μέσω του παλαιού δρόμου Αύδημου-Πραστειόυ-Πάχνα) μπορείς να διακρίνεις στο βάθος της κοιλάδας την εκκλησία (παλαιό μοναστήρι ) που είναι αφιερωμένη στην Παναγία Διακινούσα . Ονομάστηκε έτσι, διότι κατά την παράδοση οι κάτοικοι έβλεπαν την Παναγία που έβγαινε έξω από την εκκλησία και περπατούσε. Κατά την παράδοση, τον καιρό που ο Απόστολος Παύλος κήρυττε τον Χριστιανισμό στην Πάφο, ο κόσμος φοβόταν τον Ιουδαϊσμό και προχώρησε προς τα βόρεια, όπου και βρήκαν ένα ασφαλισμένο χώρο και έκτισαν την εκκλησία, η οποία έγινε μεγάλη Μονή και κατοικούσαν σε αυτήν αρκετοί μοναχοί. Σε μια εποχή όπου η αρρώστια Πανώλη, σκότωνε τους κατοίκους του χωριού, η Παναγία κυνήγησε την Πανώλη έξω από το χωριό, όπου πάτησε δυνατά σε μια μεγάλη πέτρα και βγήκε το αποτύπωμα του ποδιού της (το αποτύπωμα υπάρχει μέχρι σήμερα), η οποία ονομάστηκε Παθκιά της Παναγίας και η ονομασία μένει μέχρι σήμερα. Από τότε η αρρώστια εξαφανίστηκε από το χωριό. 
Η εκκλησία, είναι τρίκλιτη, και είναι των αρχών του 18 ου αιώνα, αλλά φαίνεται να είναι κτισμένη παλαιότερα γύρω στον 14 ο αιώνα. (Είναι εμφανές ότι κάτω από την εκκλησία υπάρχουν ίχνη παλαιότερου κτίσματος και η σημερινή εκκλησία είναι κτισμένη πάνω σε αυτά ). Τμήματα της μεσαιωνικής εκκλησίας (δύο μικρά παρεκκλήσια), είναι ενσωματωμένα στον νεώτερο ναό (βορειοανατολική και νοτιοανατολική του γωνία). Στην κόγχη του βορειοανατολικού παρεκκλησιού, που φαίνεται να ήταν παρεκκλήσι που χρησιμοποιήθηκε και για ταφή, υπάρχει αρκετά κατεστραμμένη τοιχογραφία της Παναγίας ένθρονης, μαζί με τον μικρό Χριστό.
Το 1960 το Τμήμα Αρχαιοτήτων, έκανε προσπάθειες να διατηρήσει την τοιχογραφία αυτή, αλλά δυστυχώς δεν έγινε με επιτυχία, η αφαίρεση κονιάματος και έτσι καταστράφηκαν κάποια μέρη από την τοιχογραφία. Επίσης στο εσωτερικό του βορειοανατολικού παρεκκλησίου ρέει από ένα βράχο αγίασμα (ως συνήθως κατά την διάρκεια του χειμώνα ενώ πριν μερικά χρόνια έρεε ολόχρονα) και δίπλα από το βράχο υπάρχει μια μικρή σπηλιά. 
Τα ίχνη των άλλων μοναστηριακών εγκαταστάσεων (κελιά μοναχών κ,α.) έχουν εξαφανιστεί. Από πληροφορίες που έχουμε, όταν τότε λειτουργούσε ο ιερέας τον κεντρικό ναό λειτουργούσαν ταυτόχρονα και τα μικρά παρεκκλησάκια και κατά την ώρα της θείας Μετάληψης (Αγία Κοινωνία). 
Στο εσωτερικό της εκκλησίας υπάρχουν όλα τα απαραίτητα, για να λειτουργήσει και να δεχθεί τους πιστούς. Το λυτό και πεπαλαιωμένο τέμπλο με τις εικόνες του, τα ψαλτήρια, και οι ξύλινοι σκάμνοι καθώς οι εναπομείναντες τοιχογραφίες μαζί με τις εικόνες και το πετρόκτιστο του ναού δίνουν μια διαφορετική ατμόσφαιρα. Ο ναός λειτουργεί περίπου 10-12 φορές τον χρόνο όποτε είναι η μέρα της γιορτής της Μεγαλόχαρης.

ΠΗΓΗ.ΝΟCTOC

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου