Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2015

Η Συμβολή της Παρθένου στο μυστήριο της Γεννήσεως



Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός, Ομιλία για τα Χριστούγεννα
Πάντοτε η συνάθροισή μας εδώ εν ονόματι της Χάριτος του Χριστού μας ήτο επωφελής. Σήμερον δε,  είναι κάποια εξαίρεσις ασυγκρίτως πολύ μεγάλη. Διότι σήμερα εορτάζομεν την γέννησην του Χριστού μας. Αυτό δεν θα ερμηνευθεί ποτέ, ούτε στον παρόντα αιώνα, ούτε στον μέλλοντα, στην αιωνιότητα, όταν θα τελειοποιηθεί όλη η λογική φύσις, ούτε τότε θα κατανοήσει το ασύλληπτον μυστήριον της αφάτου κενώσεως του Θεού Λόγου, ειδικά για την σωτηρία του ανθρώπου. Σύμπασα η κτίσις μετέσχε, μετέχει και θα μετάσχει όλης της πανευλογίας της Θείας κενώσεως. Αλλά αυτά είναι τα περισσεύματα, ο πραγματικός στόχος είναι ο άνθρωπος. Για την κτίσιν δεν χρειαζόταν η κένωσις. Αυτός που είπε και εγεννήθησαν, ενετείλατο και εκτίσθησαν, δεν χρειαζόταν να κατέβει εδώ και να ταπεινωθεί. Θα ημπορούσε να το κάνει και προστακτικά. Αυτό δεν θα κάνει και στην παλιγγενεσία; Σε χρόνον αστραπής θα ανακαινίσει το σύμπαν.
symbpan
Στον άνθρωπον όμως δεν έγινε αυτό και αυτό είναι η προσοχή μας. Το τι σημαίνει το κατ’ εικόνα και ομοίωση. Ο άνθρωπος, αδελφοί μου, είναι το ιδιαίτερο καμάρι της θεοπρεπούς μεγαλοσύνης. Βλέπετε ενώ τα σύμπαντα, όπως είπα, κατασκευάστηκαν προστακτικά, τον άνθρωπον ο Θεός δεν τον έκανε προστακτικά. Τον κατασκεύασεν ιδιοχείρως και του έδωσε τις ιδιότητες και τον χαρακτήρα ούτως ώστε να γίνει χωρητικός των θείων ιδιοτήτων, εκτός του να είναι κατά φύσιν θεός. Λοιπόν, αυτό το κατ’ εικόνα και ομοίωσιν επλανήθη και εξέπεσε. Η Παναγάπη του Χριστού μας, για να δείξει ότι πράγματι είναι κατ’ εικόνα και ομοίωσιν ο άνθρωπος και εις τούτο απόκεινται όλες οι ευλογίες και η θέωσις, γι’ αυτό έρχεται ο Ίδιος ιδιοχείρως να αναπλάσει μεν τον άνθρωπον οντολογικά καθώς τον κατασκεύασε καθ’ ομοίωσίν Του, αλλά και να του δείξει και τον τρόπο πρακτικά της πάλης και του βιώματός του εδώ στην κοιλάδα του κλαυθμώνος.
Η αιτία της καταστροφής ήταν ο εγωισμός και η φιλαυτία… Έρχεται η Θεία Κένωσις και έρχεται τώρα να γίνει βρέφος Αυτός που τη δρακί περιέχει το σύμπαν. Να έρθει ως βρέφος ταπεινόν, από μια ταπεινήν κόρη, την αειπάρθενό Του Μητέρα και με άφραστον και ασύλληπτον και ακατανόητον τρόπο εγεννήθην ως άνθρωπος κρατώντας την αγνότητα της μητέρας και την ιδικήν Του. Κάτι θα πω εδώ που δεν ξέρω πώς θα γίνει, είναι σε μια παρέκκλισιν. Είναι η σημασία ακριβώς της αγνότητος. Αυτό με συγκλόνισε κυριολεκτικά για τον λόγον ότι προόρισε αυτήν την κόρη προ καταβολής κόσμου και μετά όταν ήρθαν οι πρόγονοι αυτής της φυλής, από τότε άρχισε να τους δείχνει ο Θεός ότι από την ρίζα τους θα φυτρώσει αυτό το κοράσιον που θα συνεργήσει Αυτή να δώσει σάρκα, να δώσει ανθρώπινον σώμα εις τον Θεόν Λόγον καθώς ευδόκησεν η αγαθότης Του να αναπλάσει τα πάντα. Μένει αυτό το κοράσιον αγνότατον, βλέπετε, και εις την περίοδον ακόμα της συλλήψεως, όπως βλέπετε, όταν της είπε ο Άγγελος ότι θα γεννήσει υιόν, τρόμαξε το κοριτσάκι, λέει μα πώς είναι δυνατόν; Αφού εγώ δεν έχω σχέση με άντρα! Λέει, όχι, μη φοβάσαι, της λέει, Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις Υψίστου επισκιάσει σοι. Γι’ αυτό και το γεννώμενον Άγιον θα είναι Υιός του Θεού. Και τότε δεν αντέδρασε το κοριτσάκι και λέει: γένοιτο κατά το θέλημά Σου Κύριε. Και γίνεται η σύλληψις, κατά τρόπον ασύλληπτον εις τους φυσικούς κανόνας, διότι ήτο υπέρ φύσιν. Και γίνεται σύλληψις μέσα εις τα σπλάχνα της αειπαρθένου αυτής κορούλας και αισθάνεται την εγκυμοσύνην της, αναβαίνει κλιμακηδόν όπως είναι οι φυσιολογικοί νόμοι. Αισθανόταν ότι ήτο έγκυος αλλά ουδέποτε αισθάνθηκε μέσα της τον συναισθηματισμόν της ανθρωπίνης πτώσεως και παραβάσεως. Αν και συνέλαβεν εις τα παρθενικά της σπλάχνα και με το παρθενικό της αίμα δημιούργησε τη σάρκωση του Υιού της, του Θεού Λόγου, Αυτή και τότε και αείποτε ήτο Παρθένος. …
Εδώ είναι το ασύλληπτο μυστήριο! Ήξερε η κορούλα ως Προφήτης ότι ήρθεν η ώρα της να γεννήσει και ξεκίνησεν γι’ αυτόν τον σκοπόν εις τον τόπον που τους είχε υποδείξει η Πρόνοια να πάνε. Και πήγαν εκεί, αν και λέει: «ουκ ην τόπος εν τω καταλύματι». Πράγματι δεν ήταν. Διότι τους τόπους του καταλύματος, τους πήραν οι πλούσιοι και οι αυτάρκεις και οι κατέχοντες και οι εξουσιαστές. Για τους φτωχούς δεν είχε τόπον. Καταδέχεται λοιπόν ο Υιός του Θεού να αρχίσει από την ταπείνωσιν την ανάπλαση της ανθρωπίνης προσωπικότητος. Και ο τοκετός έγινε ασύλληπτος, ακατάληπτος, όπως καθόταν η κορούλα στο σπίτι εκεί και περίμενε, ήξερε την ώρα, έξαφνα βρίσκεται στην αγκαλιά της το βρέφος, χωρίς να ξέρει η ίδια πόθεν βγήκε, πώς βγήκε. Αισθανόταν το αειπάρθενο της αγνότητός της και βλέπει έξαφνα το αγγελούδι μέσα στην αγκάλη της και είχε τα ρουχαλάκια έτοιμα εκ των προτέρων και το έντυσε.
Καταδέχεται λοιπόν ο Υιός του Θεού του ζώντος. Αυτός ο διοικητής των σύμπαντων όντων, καταδέχεται μ’ αυτόν τον τρόπον να σαρκωθεί μες στο σπήλαιον και να κατακλιθεί σαν στρωμνή μες στη φάτνη, μες στην πάχνη. Δεν είχε αλλού τόπο γι’ Αυτόν. Τα υποδέχεται όλα εκουσίως και αρχίζει παρακάτω από εκεί το δεύτερον στοιχείον. Το κεντρικόν στοιχείον όπως είπα της ανθρωπίνης προσωπικότητος που είναι το κατ’ εικόνα και ομοίωσιν, είναι η αγνότης και η παρθενία, αλλά το δεύτερον το ομοιογενές είναι η αγάπη. Επειδή ο Θεός και Δημιουργός που δημιούργησε το κατ’ εικόνα και ομοίωσιν, Αυτός ήτο και είναι η αυτοαγάπη. Άρα ο άνθρωπος ως εικόνα και ομοίωσις έχει θεμέλιον της οντότητός του την αγάπη. Άρα η αγάπη στον άνθρωπο είναι επιβεβλημένον καθήκον, δεν είναι αρετολογία, δεν είναι περιστασιακή, είναι στοιχείον οντότητος της ανθρωπίνης προσωπικότητος και υποδεικνύει το βρέφος.
Μόλις λοιπόν έμαθαν οι εχθροί ότι εγεννήθη κάποιος και θα είναι αρχηγός φρόντισε τότε, όπως λέει η ιστορία, ο Ηρώδης να το σκοτώσει. Δεν μπορούσεν Αυτός, αφού Αυτός διοικεί το σύμπαν να τον παραμερίσει αυτόν και να γλιτώσει την καταστροφήν; Μπορούσε, αλλά αρχίζει ακριβώς να μας δείξει τον τρόπον. Πρώτα τον τρόπον της αγνότητος με τον τρόπο της γεννήσεως και δεύτερον τον τρόπον της αγάπης με την ανοχήν…
Αυτά είναι αδερφοί μου, αυτά ήθελα να σας ενθυμίσω και ειδικά με τον συγκλονισμόν της σημερινής εορτής που κατεδέχθη ο Θεός Λόγος να γίνει για μας άνθρωπος για να κάνει εμάς τους ανθρώπους να μας επαναφέρει πάλι να μας κάνει θεούς. Βλέπεις πώς λέει στην προσευχή Του; «θέλω Πάτερ ίνα όπου ειμί Εγώ ίνα ώσι και αυτοί», «Συ Πάτερ εν εμοί καγώ εν αυτοίς ίνα ώσιν εν καθώς ημείς εν εσμεν». Ήρθεν εδώ ο Δημιουργός του σύμπαντος των είναι, και συγχωράει την ανθρώπινην ενοχήν και βαρβαρότητα και κακότητα, αναπλάθει την ενοχήν δια του αίματος, μας δείχνει τον τρόπο της επιστροφής και μας δίδει την απόδειξη, το βραβείο της μετανοίας, ότι θα μας επαναφέρει, όχι ότι μας συγχώρησε γιατί εφταίξαμε, θα μας επαναφέρει εις την θέσιν τού κατ’ εικόνα και ομοίωσιν. Διότι αυτός είναι ο προορισμός μας, αλίμονο! Δεν μεταβάλλονται οι φυσικοί νόμοι. Το κατ’ εικόνα και ομοίωσιν σημαίνει ότι ο άνθρωπος θα επανέρθει εκεί ακριβώς που είναι η θέσις του και ο τόπος του. Γι’ αυτό ήρθεν ο αυτουργός, ο δημιουργός, ο συνοχεύς και του το έδωσε. Γι’ αυτό εύχομαι η Θεία Χάρις του Κυρίου μας που συγκατέβη για την δική μας την ανάπλασιν και οι πρεσβείες της γλυκυτάτης μανούλας, της μητέρας των χριστιανών, της παγκοσμίου μητέρας που συμπαρίσταται πάντοτε με την μητρικήν της στοργήν να μας ενισχύσει να επιτύχομεν τον τρόπον της μετανοίας και να κερδίσομεν την Θείαν επαγγελίαν που μας έταξεν ο Κύριός μας. Αμήν!




ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ


web statistics

Ως βρέφος βαστάζουσα, εν ταις αγκάλαις Αγνή, τον πάντων δεσπόζοντα, σάρκα λαβόντα εκ σου, χαράς ώφθης πρόξενος, όθεν πάσα η κτίσις, ανυμνεί χαρμοσύνως, σήμερον Θεοτόκε, την φρικτήν σου λοχείαν πηγήν γαρ αθανασίας, κόσμω εκύησας.

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015

Παρακλητικός Κανόνας στην Παναγία την Παρηγορήτισσα της Άρτας.(Μια εξαιρετική και μοναδική έκδοση).


web statistics


Document-page-001
ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΙΣΣΗΣ
Μία ἐξαιρετικῆς σημασίας (ἱστορικῆς, ἁγιολογικῆς καί ὑμνογραφικῆς) ἔκδοση, κυκλοφόρησε πρόσφατα ἀπό τίς Ἐκδόσεις ΣΑΪΤΗ. Πρόκειται γιά τόν  Παρακλητικό Κανόνα  πρός τήν Παναγία τήν Παρηγορήτισσα τῆς Ἄρτας.
«Καί πάλι  σημειώνει στόν Πρόλογό του ὁ Παν/τος Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλούμενος Ρούμπης, Κληρικός τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν   ἡ ἀγαστή συνεργασία τοῦ φιλτάτου Καθηγητοῦ κ. Ἀντωνίου Μάρκου, Ἁγιολόγου  καί  Ὑμνογράφου, μετά τοῦ ρέκτου τοῦ πνευματικοῦ λόγου, Αἰδεσιμολογιωτάτου  Πρωτοπρεσβυτέρου π. Δημητρίου Ἀθανασίου (Κληρικοῦ  τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἄρτης καί Καθηγητοῦ Χημικοῦ, ἄκρως παραγωγικοῦ συγγραφέως)  καί τοῦ Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ κ. Βλασίου Σαββίδη, παρήγαγε ἕνα ἀκόμη  ἐξαιρετικά σημαντικό ἔργο, τό ὁποῖο δέν εἶναι ἁπλῶς μία Παράκληση, ἀλλά ἕνας τόμος μεγάλου ἱστορικοῦ, πνευματικοῦ, ἀλλά  καί ὑμνογραφικοῦ ἐνδιαφέροντος».
DSCF0034
———————————————————————————————-
Τό νέο βιβλίο (μεσαίου σχήματος, 100 σελίδων) περιλαμβάνει:
-Προλεγόμενα τοῦ Ὑμνογράφου Καθηγητοῦ κ. Ἀντ. Μάρκου.
-Πρόλογο (ὅπως προαναφέρθηκε) τοῦ Παν/του Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλουμένου Ρούμπη, Ἐφημερίου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ ἁγ. Δημητρίου τῶν Ὅπλων Πατησίων.
-Ἱστορικό Σημείωμα περί τοῦ Δεσποτάτου τῆς Ἠπείρου, τοῦ Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ κ. Βλασίου Σαββίδη, βασισμένο στίς δικές του Παραδόσεις Μεσαιωνικῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας (Θεσσαλονίκη 1997)  καί σέ ἐπιλογή διεθνοῦς καί ἑλληνικῆς  σχετικῆς βιβλιογραφίας. Στό σημείωμα περιγράφονται ἀναλυτικά (ἀλλά  ὄχι σχολαστικά/κουραστικά), τά τῆς ἱδρύσεως τοῦ Δεσποτάτου, οἱ ἱδρυτές Ἕλληνες/Βυζαντινοί Δεσπότες Κομνηνοδουκάδες  καί ἡ  Ἑλληνική τους Δυναστεία, ἡ Α’ καί Β’ Ἰταλική Δυναστεία, ἡ ἐνδιάμεση Σερβική, οἱ λόγοι καί οἱ ἱστορικές συγκυρίες  πού  ὁδήγησαν στήν  ἵδρυση τοῦ Δεσποτάτου, τό ὅποιο ἔργο τῶν Δεσποτῶν, κ.ἄ. παράμετροι τοῦ θέματος.
Parigoritisa_Arta-1
– Ἱστορικό Σημείωμα μέ θέμα τήν Παρηγορήτισσα τῆς Ἄρτας, τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Δημητρίου Ἀθανασίου, Καθηγητοῦ Χημικοῦ, στό ὁποῖο ἀναφέρονται οἱ κτίτορες, ἡ ἵδρυση, οἱ θρύλοι πού τήν συνοδεύουν, τά τεχνικά  καί καλλιτεχνικά στοιχεία τοῦ μνημείου  καί  ἡ ἱστορική καί θαυματουργή Εἰκόνα  τῆς  Παναγίας τῆς Παρηγορήτισσας. Ἀκόμη, ἀπό τό βιβλίο του (καί τῆς Πρεσβυτέρας του Χαρούλας Τσουλιάη, Καθηγητρίας Φιλολόγου), Ἡ Πάντων Ἄνασσα –Μεσίτις πρός Θεόν, ἀναδημοσιεύονται τά τῆς ἀφιερώσεως τοῦ Ναοῦ ἀπό τήν Βασίλισσα/ Μοναχή ἁγ. Θεοδώρα  στήν  Παναγία τήν Παρηγορήτισσα. Ἐπίσης, ἀπό τό βιβλίο  τοῦ μακαριστοῦ π. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου, Θαύματα τῆς Παναγίας, ὁ π. Δ. δανείζεται δύο θαυμαστές ἐπεμβάσεις Της μέ τόν τίτλο, Ἡ Παναγία ἡ Παρηγορήτισσα σώζει τήν Ἄρτα (τήν διάσωση ἀπό πολιορκεία αἱρετικῶν Παπικῶν  καί  ἀπό τήν  κατοχή Ἀλβανοβούλγαρου δυνάστη). Τέλος, ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἠλία Οἰκονομόπουλου, «Ὁ Βίος καί τά θαύματα τῆς Παναγίας», ἀναδημοσιεύει ἕνα τρίτο θαῦμα, πού ἀφορᾶ διάσωση τῆς Ἄρτας ἀπό πλημμύρα τοῦ ποταμοῦ Ἄραχθου.
Document-page-041
-Το κύριο μέρος τοῦ ἔργου ἀποτελεῖ βεβαίως ὁ Παρακλητικός  Κανόνας πρός τήν Παρηγορήτισσα, ὁ  ὁποῖος εἶναι ποίημα  τοῦ  Καθηγητοῦ κ. Ἀντ. Μάρκου (2014). Τό ἔργο εἶναι λυρικό ποίημα, ἕνα μνημεῖο Θεοτοκοφιλίας καί Θεοτοκοσεβείας. Μέ τό ἔργο  αὐτό ὁ  σεβαστός Καθηγητής ἀναδεικνύεται πέραν  τοῦ  Ὑμνογράφου  καί  ποιητής  μέ  δεινότατο  κάλαμο. Τό ἔργο αὐτό δέν εἶναι  ἁπλᾶ καί μόνο ἕνα ὑμνογραφικό  ἔργο, εἶναι  ἕνα ἐξαίρετο  ποιητικό  ἔργο, στό ὁποῖο ἡ ἱστορία τῆς Παρηγορήτισσας  διατυπώνεται  μέ  ποιητικές εἰκόνες ἰδιαιτέρου κάλλους καί λογοτεχνικές ἐκφράσεις μεγάλης ἀκριβείας.
Document-page-044
Τό ἔργο ἀπό πλευρᾶς φιλολογικῆς εἶναι πλούσιο στά  ἐπί  μέρους  στοιχεῖα. Τά φιλολογικά  στοιχεῖα στό  ὅλο ἔργο  (προσφωνήσεις εὐλαβείας, μεταφορικά σχήματα,  παρομοιώσεις, ποιητικά ἐπίθετα, εἰκόνες,  ἀποστροφές, ἀντιθέσεις, κ.λ.π.), εἶναι  ἐμφανέστατα  καί πυκνά. Ὁ ποιητής χρησιμοποιεῖ πολλά κοσμητικά ἐπίθετα καί  συχνά τήν παρήχηση σάν  καλολογικό στοιχεῖο, πράγμα τό ὁποῖο ἐπιδίδει  στό  ἔργο  του  ἰδιαίτερη γλαφυρότητα.
Parigoritisa_Arta-2.jpg
Πέραν τῶν προμνημονευθέντων, γιά τήν κατά τό δυνατόν τελειώτερη ἐμφάνιση τοῦ ὅλου ἔργου ἐργάσθηκαν:
Ὁ  Συγγραφέας κ. Ἰωάννης Καρδάσης (Χημικός – Οἰκονομολόγος), ὡς Εἰδικός Σύμβουλος.
Ἡ Πρεσβυτέρα κ. Χαρούλα Τσουλιάη (Καθηγήτρια Φιλόλογος) καί ὁ Κύπριος Συγγραφέας κ. Κώστας Παπαγεωγρίου (Πολιτικός Ἐπιστήμων), ὡς ἐπιμελητές φιλολογικοῦ ἐνδιαφέροντος.
Οἱ Μουσικοδιδάσκαλοι, κ. κ. Νικόλαος Μάννης (Διδάσκαλος) καί Ἰωάννης Ρούμελης (Δασολόγος – Περιβαλλοντολόγος), ὡς ἐπιμελητές Μουσικολογικοῦ/ Τυπικολογικοῦ ἐνδιαφέροντος.
Ὁ Ἁγιογράφος κ. Γεώργιος Βακουφτσῆς, ὡς καλλιτεχνικός ἐπιμελητής.
Τό ἔργο διατίθεται ἀπό τίς Ἐκδόσεις ΣΑΪΤΗ καί τό συνιστοῦμε στούς  ἀναγνώστες  μας, ὡς ψυχοφελές, ἐπιμορφωτικό καί μεγάλου πνευματικοῦ (καί ὄχι μόνο) ἐνδιαφέροντος.
ΤΙΜΗ ΑΝΤΙΤΥΠΟΥ. 5 ΕΥΡΩ

25130dd4742318bef8341d0b3960d839_M


Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2015

Η θαυματουργή βυζαντινή εικόνα της Αγίας Άννας από την Μονή Μπίστριτσα


web statistics


Την εικόνα της Αγίας Άννας την δώρησε ο Μανουήλ Β΄Παλαιολόγος (1350 - 1425)και η σύζυγός του Άννα στον ηγεμόνα Αλέξανδρο τον Αγαθό,σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την φιλοξενία του γιού τους Ανδρονίκου στην Μολδαβία.Η εικόνα έχει κάνει πολλά θαύματα.
Η εικόνα της Αγίας Άννας  γλύτωσε τον ηγεμόνα Πέτρου Ράρες από τα χέρια των Τούρκων και τον θάνατο.

Τον ηγεμόνα τον πρόδωσαν και όπως διαβάζουμε στου Χρονικό του Γκριγκόρε Ουρέκε,κρύφτηκε στην Μονή Μπίστριτσα.Ήταν 17 Σεπτεμβρίου 1538.Οι προδότες και οι Τούρκοι του Σουλειμάν τον κυνηγούσαν λυσσασμένα
Όλοι νύχτα προσευχήθηκε γονατιστός μπροστά στην εικόνα της Αγίας Άννας μαζί με τους πατέρες της μονής και κλαίγoντας υποσχέθηκε στην Αγία Άννα πως αν γλυτώσει θα φτιάξει το μοναστήρι.Οι Τούρκοι είχαν περικυκλώσει το μοναστήρι
Το ξημέρωμα της επομένης ημέρας πήρε θάρρος από τον Θεό και κατάφερε να αποδράσει από μια απόμερη πορτίτσα,ντυμένος με χωριάτικα ρούχα,περνώντας
ανάμεσα στους Τούρκους.
 Με την βοήθεια της Αγίας Άννας δεν μπορούσαν να τον δουν
Μετά από τρία χρόνια,δηλαδή το 1541,ο Πέτρου Ράρες γίνεται ξανά ηγεμόνας της Μολδαβίας και εκπληρώνει την υπόσχεσή του προς την Αγία ΄Αννα.
 Ένα άλλο θαυμα που καταγράφηκε το 1853 αναγέρει πως ο ηγούμενος της Μπνής Πανγκαράτσι,Βαρνάβας,ήταν πολύ άρρωστος και ζήτησε από τους μοναχούς να τον πάνε στην Μονή Μπίστρτσα μπροστα στην εικόνα της Αγίας Άννας.Το θαύμα έγινε και σε ένδειξη ευγνωμοσύνης ο ηγούμενος Βαρνάβας δώρησε το ξυλόγλυπτο και επιχρυσωμένο τέμπλο το οποίο φαίνεται μέχρι σήμερα.

Η μυροβλύζουσα εικόνα της Αγίας Άννας!


web statistics


Η θαυματουργή εικόνα της Αγίας Άννας βρίσκεται στην Φιλαδέλφεια των Η.Π.Α.στην Ρωσική εκκλησία της Παναγίας της«Χαράς των θλιβομένων».Μυρόβλησε για πρώτη φορά στις 9 Μαϊου 2004 και αυτό συνεχίστηκε για πολλά χρόνια.
Την εικόνα την είχε παραγγείλει ο εφημέριος του ναού π.Αθανάσιος το 1998 και αγιογραφήθηκε στην μονή του Όρους των Ελαιών.Αφού η εικόνα «ευλογήθηκε»στον Τάφο του Χριστού στάλθηκε στην Φιλαδέλφεια όπου μέχρι σήμερα τελεί πολλά θαύματα
Σήμερα η εικόνα βρίσκεται στην Μονή του Αγίου Τύχωνος(ΕΔΩ)

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2015

Ύμνοι εις την Κυρίαν Θεοτόκον – Αγίου Νεκταρίου Επισκ. Πενταπόλεως, του θαυματουργού.


web statistics



Εις την Αμόλυντον κόρην.
Ωδή α’. ήχος α’.
Δέξαι, Δέσποινα, ταχέως τας θερμάς μου ικεσίας, Και προσάγαγε Κυρίω, Κόρη, μήτηρ του Θεού μου. σκέδασον δε τας ενέδρας και το θράσος του εχθρού μου, Και της υψηλής Σου δείξον άξιόν με προστασίας.
Λύσον Συ τας περιστάσεις των εις Σε καταφευγόντων, Αποδίωξον τα στίφη των εμέ καταθλιβόντων, Συ αφόπλισον, Παρθένε, δυσμενείς μοι πολεμίους, Και αλάστορας εχθρούς μου επιβούλους και δολίους.
Την κατώδυνον ψυχήν μου εκ πληγών και εκ τραυμάτων, Δια Σων, αγνή Παρθένε, ανωδύνων ιαμάτων, Σπεύσον ίασαι και σώσον, και εκ των αρρωστημάτων, των
πολυωδύνων νόσων και παθών μου ανιάτων.
Ωδή β’. ήχος β’.
Ο διαπλάσας τον Αδάμ τον Σον προπάτορα, αγνή, Εν τη νηδύϊ Σου αυτός νυν διαπέπλασται, σεμνή, Και τον φθαρέντα άνθρωπον ως Πλαστουργός ανέπλασε Και της δουλείας του εχθρού τον κόσμον ηλευθέρωσεν. Και Πέλων αναμάρτητος την αμαρτίαν έλυσε Και τω θανάτω του σταυρού τον θάνατον κατήργησε, Και πύλας Άδου ως Θεός ως δυνατός διέρρηξε, Και την ισχύν του πονηρού εχθρού ημών κατέλυσεν. Και αναστάς τους εξ Αδάμ πεσόντας συνανέστησε, Και τους εν σκότει και σκιά καθεύδοντας εφώτισε, Και πάντας τους πιστεύσαντας ηγίασεν, εδόξασεν.
Ωδή γ’. ήχος β’.
Το απ’ αιώνος, Δέσποινα, απόρρητον μυστήριον, Και τοις αγγέλοις άγνωστον και κρύφιον σωτήριον, Δια Σου, Κόρη άχραντε, εν γη νυν πεφανέρωται, Και η αιώνιος Βουλή του Θείου νυν πεπλήρωται. Ο γαρ Θεός σάρκα λαβών ως άνθρωπος σεσάρκωται, Και εκουσίως ών Θεός ως άνθρωπος βρεφούργηται, Και απαθής ών ως Θεός ως άνθρωπος εσταύρωται, Ίνα τον κόσμον ως Θεός της απωλείας ρύσηται. Και τω θανάτω θάνατον ως ισχυρός επάτησε, Και τους προπάτορας ημών εν πίστει εδικαίωσε, Και τους φθαρέντας γηγενείς ανέπλασεν, ηγίασε, Και εις Ουράνια αυτούς σκηνώματα ενώκισεν.
Ωδή δ’. ήχος β’.
Η Τον αχώρητον Θεόν εν τη γαστρί χωρήσασα Και σάρκα προς ανάπλασιν ημών αυτώ δανείσασα, Δέσποινα παντευλόγητε Μαρία πολυέλεε, Αυτόν μοι δούναι άφεσιν αμαρτιών ικέτευε.
(ψάλλεται κατά το γυναίκες ακουτίσθητε).
Ωδή ε’. ήχος β’.
Συ ει πηγή της χάριτος, πηγή της σωτηρίας. Συ αναβλύζουσα πηγή ύδωρ της αφθαρσίας.
Συ πολυχεύμων ει πηγή, πηγή αθανασίας, Συ καταρδεύεις άνωθεν τας Χάριτας τας θείας.
Συ καταρδεύεις νάμασι ψυχάς εκ συμπαθείας Συ δαψιλεύεις αγαθά ημίν εξ ευμενείας. Συ συνεχώς προχέεις νυν απείρους θεραπείας. Συ απελαύνεις εσαεί παντοίας ασθενείας.
Διο και οι της Χάριτος της Σης απολαυόντες, Και την βοήθειαν την Σην, Παρθένε, επιγνόντες,
Ύμνους Σοι αναμέλπομεν εκ μέσης της καρδίας Και άσματα από ψυχής και όλης διανοίας.
Ύμνος θ’.
Εις την Ανύμφευτον κόρην.
Πανύμνητε Πανάχραντε κόρη Θεοκυήτορ, ενώτισαί μου της φωνής αγνή Παρθενομήτορ.
Ιδέ δακρύων σταλαγμούς ψυχής συντετριμμένης Επάκουσον τους στεναγμούς καρδίας τεθλιμμένης.
Ου φέρω τα φρυάγματα του δολερού εχθρού μου, Ου σθένω προς τας μηχανάς του πονηρού εκείνου.
Ου φέρω τας επιβουλάς, την τόσην κακουργίαν, Ου στέφω προς την φοβεράν εκείνου πανουργίαν.
Ουχ υπομένω τας δεινάς ενέδρας και παγίδας. Αδυνατώ προς τας πολλάς του πονηρού βολίδας.
Ποικίλως εκπειράζει με παντοίως πολεμεί με, Εις αμαρτίας βάραθρα έλκει και συνωθεί με.
Παρακαλώ Σε Δέσποινα λιμήν χειμαζομένων, Παρηγορία των πιστών σθένος ησθενημένων.
Ελέησόν με οίκτιρον, φρούρησον φύλαξόν με, Της τυραννίδος του εχθρού Δέσποιν’ απάλλαξόν με.
Αγάθυνον Παντάνασσα, ελπίς απηλπισμένων, Αντιλαβού μου ρύσαί με, λύσις οδυνωμένων.
Εν λύπαις Σε παράκλησιν, εν νόσοις θεραπείαν, Εν τοις κινδύνοις λύτρωσιν, έχω και προστασίαν.
Σε Πρόμαχον επίσταμαι των εκπολεμουμένων, Ετοίμην δε βοήθειαν των εκπειραζομένων.
Συ με αγνή διάσωσον από του πολεμίου, Απάλλαξόν με των δεινών δίκης της αιωνίου.
Συ έσο μοι παράκλησις Θεόπαις εν τω βίω, Συ παραμύθιον γλυκύ γενού μοι εν σταδίω.
Συ βάλσαμον επίχεε επί τα τραύματά μου, Συ επιτίθει μάλαγμα επί τα πλήγματά μου. Συ μοι γενού μεσίτρια προς τον υιόν Παρθένε, Συ δώρησαί μοι την ζωήν Ναέ ηγιασμένε.
Από το βιβλίον:
ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ
Υπό
ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ
Διευθυντού της Εκκλησιαστικής Ριζαρείου Σχολής
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ
ΉΤΟΙ
ΩΔΑΙ ΚΑΙ ΥΜΝΟΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ
ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΝ ΜΑΡΙΑΝ
Η/Υ επιμέλεια, Σοφίας Μερκούρη.

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015

Μαρτυρία Συνταγματάρχη για θαύμα της Παναγίας Γοργοϋπηκόου


web statistics


 

sidagmatarxisΠριν από λίγες ημέρες πραγματοποιήθηκε με λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια ο εορτασμός της Παναγίας Γοργοϋπηκόου στην Ι.Μ. Δοχειαρίου Αγίου Όρους.
Πρόκειται για μια θαυματουργή εικόνα της Παναγίας η οποία τιμάται κάθε χρόνο τον μήνα Οκτώβριο. Αρκετοί προσκυνητές μεταβαίνουν για την πανήρυρη στη Ιερά Μονή πολλοί από τους οποίους είναι ένστολοι τόσο από τις Ένοπλες Δυνάμεις καθώς και από τα Σώματα Ασφαλείας οι οποίοι ευλαβούνται ιδιαίτερα την Παναγία Γοργοϋπήκοο, που με τον δικό της θαυμαστό τρόπο όπως θα δούμε και παρακάτω επεμβαίνει Γοργά και Σωτήρια σε όσους με πίστη την επικαλούνται.
Φέτος και συγκεκριμένα πριν από μια εβδομάδα περίπου κατά την παραμονή της εορτής στο Άγιον Όρος την ώρα της απογευματινής τράπεζας, διαβάστηκε επιστολή από διακονιτή της Παναγίας προς τον Άγιο Καθηγούμενο της Μονής κ.κ Γρηγόριο για όσα θαυμαστά συνέβησαν κατά τη φετινή χρονιά.
Συγκεκριμένα η επιστολή αφορούσε το διάστημα από 8 έως 14 Σεπτεμβρίου 2015, ημερομηνία κατά την οποία η εικόνα της Παναγίας μεταφέρεται κάθε χρόνο και για μια εβδομάδα στο Γυναικείο Αγιορείτικο Μετόχι του Δοχειρίου, την Ιερά Μονή Θεοσκεπάστου Σοχού Θεσσαλονίκης. Εκεί όπου καθημερινά τελούνται αγρυπνίες μεταβαίνουν χιλιάδες προσκυνητών από όλη την Ελλάδα και το Εξωτερικό και κυρίως οι γυναίκες για να προσκυνήσουν και να λάβουν την χάρη της Γοργός Υπακοούσης σε όλα τα αιτήματα των πιστών.
Φέτος ο διακονητής της εικόνος (αυτός που βρίσκεται συνεχώς δίπλα στην εικόνα και φροντίζει για τη σειρά του κόσμου κλπ) κατά την περιγραφή των γεγονότων προς τον Γέροντα Γρηγόριο στάθηκε μεταξύ άλλων, σε ένα περιστατικό που αφορά σε εν ενεργεία Συνταγματάρχη.
”Απογευματινές ώρες και με την προσέλευση του κόσμου να είναι μεγάλη βλέπω στην είσοδο της Εκκλησίας να προσέρχεται ένας ένστολος με μια γυναίκα και ένα νεαρό παιδί ηλικίας γύρω στα 20 έτη. Την ώρα εκείνη στην εικόνα βρισκόταν και προσκυνούσε μία κυρία από μακριά η οποία από ευγνωμοσύνη προς την Παναγία είχε καθυστερήσει το προσκύνημά της με αποτέλεσμα η σειρά προς την εικόνα να μεγαλώνει όλο και περισσότερο.
Βλέποντας τον ένστολο και από σεβασμό στο βαθμό του και ως πρώην ένστολος συνάδελφος στη νιώτη μου, πήγα και του ζήτησα εάν θέλει να παρακάμψει τη σειρά να προσκυνήσει και να φύγει γιατί προφανώς για να έρθει με τη στολή θα έχει δουλειά και βιαστικός θα πρέπει να φύγει. Μου απάντησε ευγενικά πως θα περιμένει όσο χρειαστεί στη σειρά να προσκυνήσει και ότι δεν τον ενοχλεί καθόλου ο χρόνος. Την ώρα που έφθασε μπροστά στο εικονοστάσι γονάτισε και με πολύ μεγάλη κατάνυξη προσκύνησε και ασπάστηκε την εικόνα της Γοργοϋπηκόου ενώ στη συνέχεια παρακοκούθησε με ευλάβεια την παράκηση που μόλις είχε ξεκινήσει.
Τελειώντας ο παρακλητικός κανών προς την Παναγία Γοργοϋπήκοο και αφού έλαβε ευλογία από παρόντα ιερομόναχο θεώρησα ότι θα φύγει και έκανα να τον χαιρετίσω. Εκείνη τη στιγμή μόνος του στάθηκε δίπλα στην εικόνα και έχοντας απέναντι του όλο το εκκλησίασμα ανέφερε τελείως ταπεινά το όνομα, το βαθμό του και πως το τάμα του ήταν να έρθει να προσκυνήσει ένστολος την εικόνα της Παναγίας. Εκεί συνεχίζοντας την αφήγησή του, ανέφερε μπροστά σε όλους τους παρευρισκόμενους το εξής γεγονός. Κάποια στιγμή ξαφνικά παρουσιάστηκε σοβαρό πρόβλημα υγείας στον 22χρονο γιό του και έπρεπε να χειρουργηθεί.
Τα πράγματα ήταν πάρα πολύ δύσκολα και χωρίς να το καταλάβουν πως ακριβώς, με θαυμαστό τρόπο όπως ανέφερε εμφανίστηκε η Παναγία Γοργοϋπήκοος στη ζωή τους. Έξω από το χειρουργείο και με την αγωνία να έχει κορυφωθεί του τηλεφωνεί συνάδελφός του στρατιωτικός από τη Σάμο η οποία του αναφέρει για την Παναγία Γοργοϋπήκοο η οποία σπεύει γοργά προς βοήθεια σε όλους εκείνους οι οποίοι την επικαλούνται. Εκείνη τη στιγμή η σύζυγος του Συνταγματάρχη προσπαθούσε να βάλει το πορτοφόλι της στην τσάντα χωρίς αυτό να είναι εφικτό.
Ανοίγοντάς το διαπιστώνει πως υπάρχει μια εικονίτσα της Παναγίας Γοργοϋπηκόου η οποία όχι μόνο δεν υπήρχε αλλά και ως οικογένεια ο Συνταγματάρχης με τη σύζυγό του δεν γνώριζαν μέχρι εκείνη τη στιγμή για την Παναγία Γοργοϋπήκοο. Χωρίς να θέλουμε να μπούμε σε περισσότερες ιατρικές λεπτομέρεις που ο ίδιος ανέφερε, η εγχείριση έγινε με επιτυχία και όλα πήγαν τέλεια. Το παιδί έχει μεγάλη βελτίωση και κάθε μέρα πάει όλο και καλύτερα.
Το τάμα του ήταν να πάει με το γιό του στο σπίτι της Παναγίας Γοργοϋπηκόου την Ιερά Μονή Δοχειαρίου και να προσκυνήσουν όπως και έγινε. Κατά την άφιξη της εικόνος στο Σοχό Θεσσαλονίκης ενημερώθηκε από το διαδύκτιο και έσπευσε με την οικογένειά του για να προσκυνήσουν. "Βρέθηκα σήμερα εδώ για να προσκυνήσω τη χάρη της και να εκφράσω για μια ακόμη φορά την ευγνωμοσύνη μου στην Παναγία που έσωσε τον γιό μου”.
Όλα τα παραπάνω είναι εντελώς αληθινά και συνέβησαν πριν από ένα μήνα μπροστά σε δεκάδες κόσμου.
Η ενυπόγραφη μαρτυρία του διακονητή διαβάστηκε πριν από λίγες ημέρες στο Άγιον Όρος και αναφέρθηκε και από τον ίδιο στο ιστολόγιό μας.
Αληθινή όπως και η παρουσία ένστολου υπαξιωματικού με την σύζυγό του από την 1η Στρατιά της Λάρισας στο Σοχό Θεσσαλονίκης για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους στην Παναγία.
Αληθινή όπως και η παρουσία γυναίκας Αξιωματικού στην Παναγία Γοργοϋπήκοο την ίδια ημέρα η οποία με δύο ”περίεργες” και ”ύποπτες” ιατρικές γνωματεύσεις και μια τρίτη καθαρή μετά από προσευχή του Σεβάσμιου Γέροντα Γρηγορίου και των Πατέρων της Μονής στην Παναγία Γοργοϋπήκοο, βρέθηκε για να τιμήσει και να δοξάσει τη χάρη της.
Σε ένα περίπου μήνα στις 21 Νοεμβρίου/8 Νοεμβρίου με το παλαιό ημερολόγιο εορτάζει και πανηγυρίζει η Ιερά Μονή Δοχειαρίου αφού το καθολικό της τιμάται προς τιμήν των Αρχαγγέλων οι οποίοι σε εμφανίσεις τους στους πιστούς αναφέρουν για το σπίτι τους το Δοχειάρι.
Το διάστημα εκείνο και παρόλο που είναι η ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων αρκετά στελέχη συρρέουν στη Μονή και κυρίως Αεροπόροι για να τιμήσουν τη χάρη τους.

Παναγάι η Γραμμουστιανή (Αφιέρωμα)


web statistics


H εικόνα της Παναγιάς της «Οδηγήτριας» -ζωγραφισμένη στην Βενετία πριν 400 χρόνια-  βρίσκεται σήμερα στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής του Άργους Ορεστικού.
Κάθε χρόνο οι Γραμμουστιάνοι την ανέβαζαν πάνω σε ειδικό άλογο ντυμένη με κόκκινο βελούδο με χρυσά σιρίτια, την τοποθετούσαν στην εκκλησιά της Παναγιάς για όλο το καλοκαίρι και μετά με τον ίδιο τρόπο την κατέβαζαν όταν έφευγαν για τα χειμαδιά.
Στη Βενετία είναι επίσης τυπωμένο και το Ιερό Ευαγγέλιο της Παναγιάς της Γράμμουστας. Μπορούμε να διαβάσουμε «Εν Ενετίησιν 1748». Το ευαγγέλιο δείγμα υψηλής βενετσιάνικης αισθητικής, είναι θαυμάσια εικονογραφημένο και φέρει παραστάσεις από τη ζωή του Χριστού και από τους Ευαγγελιστές.
Στο Άργος Ορεστικό υπήρχε εκκλησία της Παναγιάς όπου αναφέρεται ότι χτίστηκε με χρήματα των τσελιγκάδων του Γράμμου Χατζοπουλαίων, Πισιωταίων από το 1870.
Η εικόνα της Παναγιάς της «Οδηγήτριας» κατά τους χειμερινούς μήνες μεταφερόταν στο Άργος Ορεστικό όπου και τοποθετούνταν στην εκκλησία που λειτουργούσε μέχρι που το 1941 βομβαρδίστηκε από τους Ιταλούς.
Δίπλα στην εκκλησία βρισκόταν ένας οικίσκος με πυρομαχικά και προφανώς οι Ιταλοί δεν πέτυχαν στόχο τους.
Η εκκλησία της Παναγιάς κατεδαφίστηκε μεταπολεμικά στην δεκαετία του 50 και οι εικόνες μεταφέρθηκαν στην Κορησό και την Μητρόπολη.
Σήμερα η εικόνα μεταφέρεται στη Γράμμουστα μόνο για την ημέρα Παναγίας.
Οι Γραμμουστιάνοι
Να σημειωθεί ότι Γραμμουστιάνοι είναι οι Βλάχοι της Προσοτσάνης  που οι ρίζες τους βρίσκονται στην Γράμμουστα του νομού Καστοριάς και βρέθηκαν στην άλλη πλευρά τής Μακεδονίας, ύστερα από μετοίκηση στην περιοχή του Άνω Νευροκοπίου.
Αιτία της μετακίνησής τους ήταν οι διαρκείς λεηλασίες των Τουρκαλβανών. Έτσι προς το τέλος του 18ου αιώνα μια ομάδα από την Γράμμουστα με μια ομάδα από τα ορεινά των Τρικάλων, οι Μοστιανοί, κατευθύνθηκαν προς το Άνω Νευροκόπι όπου δημιούργησαν το χωριό Παπά Τσαϊρ.
Η εγκατάσταση τους εκεί δεν έδειχνε σημεία νέας προσφυγιάς.
Η εκκλησία και το σχολείο έδεσαν τους νέους κατοίκους περισσότερο με την ήρεμη περιοχή αλλά το 1913, λίγο πριν διαμορφωθούν τα σημερινά σύνορα, άτακτες ομάδες αιμοσταγών Βουλγάρων έκαψαν και λεηλάτησαν το Παπά Τσαϊρ, για να μετακινηθούν οι Βλάχοι σε χωριά της Δράμας Προσοτσάνη, Μικρόπολη, των Σερρών Οινούσσα, Πρώτη, Ροδολίβος και αλλού.
Το δράμα, το ξεκλήρισμα, την καταστροφή και τα θύματα τού Παπά Τσαϊρ θρηνούν ακόμα οι απόγονοί τους όπου και αν βρίσκονται

Σεβασμιώτατε, Κύριε Δήμαρχε, Κύριε πρόεδρε των Γραμμουστιάνων, Κύριε πρόεδρε της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών Φίλες και φίλοι, Προσκυνητές ευλαβικοί της «Παναγιάς της Γραμμουστιανής»,
Συρρεύσαμε σήμερα όλοι μας εδώ να προσκυνήσουμε τη Χάρη της, την Παναγιά την Οδηγήτρια, προστάτιδα των Γραμμουστιάνων Βλάχων, Τροφό και Μητέρα του Γένους των Χριστιανών.
Η συμβολική σημασία της εικόνας της «Παναγιάς της Γραμμουστιανής» ξεπερνά τη θρησκευτική της διάσταση. Για τους Γραμμουστιάνους Βλάχους είναι το σύμβολο της εξιδανικευμένης, απωλεσθείσας ορεινής τοπικότητας τους. Η εικόνα της Παναγιάς της Γραμουστιανής στο Άργος Ορεστικό διαμεσολαβεί για τους Γραμμουστιάνους όχι μόνο στον Υιό της. Είναι ταυτόχρονα ο διαμεσολαβητής κι η κιβωτός της ιστορικής μνήμης μιας χαμένης πατρίδας.
Σκορπισμένοι, κυνηγημένοι απ’ τον κατακτητή οι Γραμμουστιάνοι Βλάχοι στα Νότια Βαλκάνια, διασώζουν σήμερα μαζί με τη μνήμη της λεηλατημένης και κατεστραμένης τους πατρίδας την εικόνα της Παναγιάς της Οδηγήτριας.. Στον ερειπιώνα σήμερα της εκκλησιάς της στην ορεινή Γράμμουστα φυλάσσεται, όσο και αυτό να ηχεί παράδοξο, η μνήμη της ορεινής πατρίδας, το αίσθημα του κοινώς ανήκειν σε μια ομάδα ανθρώπων, σε μια κοινωνία οργανωμένη για αιώνες με τάξη και σειρά. Σε μια κοινωνία αξιών. Μια Κοινότητα της οποίας η αυτοπραγμάτωση κι επιβεβαίωση είχε κορυφαία μέρα της τη γιορτή της Παναγιάς. Η Χάρη της λοιπόν συνιστά το ιδεώδες σύμβολο γύρω από το οποίο η Κοινότητα κι η Κοινωνία της Γράμμουστας συνέρχονταν στο παρελθόν και στο οποίο αναφέρονται οι διάσπαρτοι Γραμμουστιάνοι του παρόντος.
Η θρησκευτική ιδιοπροσωπία της λατινόφωνης Ρωμιοσύνης, συνδέεται άρρηκτα ανά τους αιώνες με τη Χριστιανοσύνη της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, του Σεπτού Οικουμενικού μας Πατριαρχείου. Η πολιτική της ιδιοπροσωπία ταυτίζεται με αυτή του Γένους των Ρωμαίων. Σ’ αυτή τη σύνθεση οι Γραμμουστιάνοι Βλάχοι δώσαν μαρτυρία Πίστεως και Πατρίδος στους αγώνες για την Ελευθερία του Γένους μας ως Ελληνεπώνυμου πλέον στους νεώτερους χρόνους. Με προστάτιδα, καταφύγιο, παρηγοριά και οδηγό την Παναγιά τη Γραμμουστιανή. Εγκώλπιο της μνήμης και αισιόδοξη οδηγό του μέλλοντος.
Γι’ αυτό και συγχαίρω το Σύλλογο των Γραμμουστιάνων για την πρωτοβουλία των εκδηλώσεων. Οι Γραμμουστιάνοι της Προσοτσάνης κρατούν άσβεστη την καντήλα της μνήμης της λεηλατημένης και κατεστραμένης ορεινής τους πατρίδας. Με συνείδηση και πίστη αναφέρονται στα πραγματικά σύμβολα των πατέρων τους και τα τιμούν. Είθε η Παναγιά η Γραμμουστιάνα να μας ενδυναμώνει και να μας οδηγεί στη Γράμμουστα των διαχρονικών κι ανθρωπιστικών αξιών.

Μιχάλης Μαγειρίας
Πρόεδρος Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Βλάχων

Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2015

Η επίσκεψη της Αγίας Ζώνης στο Βραχάσι


web statistics


  • Από pemptousia.gr
Η επίσκεψη της Αγίας Ζώνης στο Βραχάσι
Το 1888 τον Απρίλιο η Αγία Ζώνη βρίσκεται στο Βραχάσι. Ποιοι λόγοι συνετέλεσαν να έρθει δεν γνωρίζομε.
Γνωρίζομε μόνο πως την Αγία Ζώνη το έτος αυτό περιόδευαν στην Κρήτη Βατοπαιδινοί πατέρες δι’ ευλογίαν. 
Πλείστοι όσοι Ναοί θεμελιώθηκαν τότε με την ευλογία της, όπως ο Ναός του προφήτη Ηλιού στο Καταλαγάρι, το β΄ κλίτος των Τριών Ιεραρχών στο Ψυχρό κ.π.ά., κατά την πληροφορία του Σεβασμιωτ. Μητροπολίτου Πέτρας κυρίου Νεκταρίου. Επίσης, στις 2 Ιουλίου 1888, μετά την Θεία Λειτουργία που τέλεσε στον ιερό Ναό Παναγίας της Φερμαλίνας Νεαπόλεως, ο Επίσκοπος Πέτρας Μελέτιος, έγινε και ο αγιασμός θεμελιώσεως του νέου Μητροπολιτικού μας Ναού, της νυν Μεγάλης Παναγίας. Μετά την θεμελίωση του Ναού, ο Επίσκοπος Πέτρας Μελέτιος συνόδευσε την Αγία Ζώνη στην περιοχή Κριτσάς, όπου ησθένησε και απεσύρθη των καθηκόντων του, μέχρι της ημέρας της κοιμήσεώς του, στις 2 Αυγούστου 1889.
  Ο ιστορικός τρίκλιτος παλαιός ιερός Ναός της Μεγάλης Παναγίας, της επιλεγομένης Φερμαλίνας, για λόγους αισθητικής, μετά την ανέγερση της νέας Μεγάλης Παναγίας, ο μεν Επίσκοπος Πέτρας κυρός Διονύσιος κατεδάφισε τα δύο κλίτη αυτής, ο δε Επίσκοπος Πέτρας κυρός Δημήτριος το εναπομείναν, το έτος 1963. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πέτρας και Χερρονήσου κύριος Νεκτάριος ανήγειρε στον ίδιο τόπο μονόκλιτον ιερό Ναό επ’ ονόματι της Αγίας Ζώνης, εις ανάμνηση του γεγονότος των θεμελίων υπ’ αυτής του περίλαμπρου Μητροπολιτικού Ναού της Μεγάλης Παναγίας και εις μνήμην του εθνομάρτυρος Ιωακείμ Επισκόπου Πέτρας, ο οποίος ανήγειρε τον παλαιό Ναό της Μεγάλης Παναγίας, της Φερμαλίνας. Ο Ναός της Αγίας Ζώνης εθεμελιώθη το 1993 (Κυριακή των Βαϊων) και εγκαινιάσθη το 1999 (13 Αυγούστου), υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πέτρας και Χερρονήσου κυρίου Νεκταρίου.
 Η παρουσία της Αγίας Ζώνης στο Βραχάσι ήταν αφορμή, για να εκπληρωθεί το τάμα της Αικατερίνης Λεμπιδάκη, το γένος Παυλάκη, σύζυγος του Εμμανουήλ Λεμπιδάκη, εμπόρου, ο οποίος διετέλεσε και δήμαρχος Βραχασίου (1906-1912). Έτσι, ύστερα από θαυματουργική επέμβαση της Αγίας Ζώνης, γεννήθηκε ο Νικόλαος Λεμπιδάκης, μετά από όνειδος της ατεκνίας, που έζησαν επί τριετίαν. Η Αγία Ζώνη ήρθε στο χωριό τον Απρίλιο του 1888 και τον Ιούλιο του 1889 γεννήθηκε ο γιός τους, που έλαβε το όνομα Νικόλαος.
 Η όλη ιστορία έχει ως εξής: Στο Βραχάσι έχει δημιουργηθεί μια αξιόλογη συλλογή και έκθεση λαογραφικού υλικού, με την επωνυμία ΒΡΑΧΑΣΩΤΙΚΟ ΣΠΙΤΙ. Το σπίτι, στο οποίο στεγάζεται, η φροντίδα, η επιμέλεια και ο μόχθος, του όλου στησίματος, είναι των δύο εκλεκτών και φιλοπρόοδων γυναικών του Βαχασού: της κ. Μαρία Λεμπιδάκη-Λασθιωτάκη και της κ. Αικατερίνης Λεμπιδάκη.
Το ΒΡΑΧΑΣΩΤΙΚΟ ΣΠΙΤΙ φιλοξενεί αντικείμενα λαϊκής τέχνης, καθημερινής διαβίωσης και διατροφής των ανθρώπων του παλιού καιρού, και αποτελείται από: το πόρτεγο, κύριο δωμάτιο της καθημερινής διαβίωσης της οικογενείας, την κάμερα, όπου ο χώρος αποθήκευσης των τροφίμων, του λαδιού και του κρασιού, την αποθήκη με τα γεωργικά σύνεργα, το υπνοδωμάτιο, όπου ο αργαλειός και τα επιτηδεύματα της γυναίκας, υφαντά, κεντήματα, ρουχισμός, το γραφείο του Βραχασώτη δικηγόρου Νικολαου Εμμαν. Λαμπιδάκη και εφέτη Λασιθίου.
Διαθέτει εκθετήριο παλαιών φωτογραφιών λογίων, δημάρχων και επαναστατών, που έλαβαν μέρος στους Κρητικούς αγώνες και δημόσια έγγραφα, που φωτίζουν επαρκώς την χρονική περίοδο στην οποίαν αναφέρονται. Το οίκημα, που στεγάζει το ΒΡΑΧΑΣΩΤΙΚΟ ΣΠΙΤΙ, είναι ιδιοκτησία της Αικατερίνης Λεμπιδάκη και της Μαρίας Λεμπιδάκη – Λασθιωτάκη και θεμελιώθηκε το 1880.
Είναι ένα διώροφο πέτρινο κτήριο, δείγμα χαρακτηριστικό της αρχιτεκτονικής της εποχής του και αποτελείται από έξι συνολικά δωμάτια. Όταν έγινε η αναπαλαίωση για τη στέγαση των αντικειμένων της λαογραφικής συλλογής, στο πόρτεγο κατά την αφαίρεση των σοβάδων στον δεξιό τοίχο, μπαίνοντας μέσα, διαπιστώθηκε ένα μικρό κομμάτι από ασβέστη, ενώ όλο το υπόλοιπο κτήριο ήταν από πηλό. 
Αυτό το ασβεστόκτιστο κομμάτι προστάτευε μια θυρίδα ακανόνιστου σχήματος 14Χ25 εκ.μ., σε ύψος 1.45 μ. από του δαπέδου, η οποία φιλοξενούσε ένα μικρό κουτί 7Χ11εκ.μ., το οποίο περιείχε ένα μικρό κομμάτι υφάσματος, μέσα στο οποίο βρισκότανε μια κορδέλα πολύ φθαρμένη (κομματιασμένη) από τον καιρό κι ένα μικρό κομμάτι σχοινιού, μήκους 15 εκ. μ., από δέρμα καμήλας (;), μάλλον.
Η θυρίδα αυτή έχει προστατευθεί και φυλάσσει αυτά τα διασωθέντα αντικείμενα. Η κορδέλα αυτή είναι μία από τις ευλογημένες κορδέλες με την Αγία Ζώνη της Κυρίας Θεοτόκου, οι οποίες δίδονται, από παλαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα ως ευλογία στους ευλαβείς προσκυνητές και γίνονται πολλά θαύματα (θεραπεύονται ανίατα νοσήματα, καρκινοπάθειες κ.λπ.) κυρίως, όμως λύεται η στείρωση των γυναικών και πολλά άτεκνα ζευγάρια αποκτούν παιδιά.
Έτσι έγινε και στην περίπτωση που φιλοξενήθηκε η Αγία Ζώνη στο σπίτι αυτό του Εμμανουήλ και της Αικατερίνης Λεμπιδάκη. Τον Απρίλιο του 1888 ήρθε η Αγία Ζώνη και τον Ιούλιο του επομένου έτους γεννήθηκε ο Νικόλαος Λεμπιδάκης, που διέπρεψε ως έμπορος και διετέλεσε δήμαρχος Βραχασού (1906-1912). Από τις αποδείξεις της εποχής, που βεβαιώνουν την πληρωμή εξόδων της ελεύσεως της Αγίας Ζώνης στο Βραχάσι, μνημονεύομε μόνον εκείνης της Δημοτικής Εφορίας Βραχασίου, με αύξ.αριθ.14, της 11ης Δεκεμβρίου 1888: «Προς τον κ. Εμμανουήλ Ν. Λεμπιδάκην, Ταμίαν της Δημοτικής Εφορείας Βραχασίου», διά της οποίας εντέλλεται «όπως πληρώσει στον Αναστάσιον Κόντε γρόσια 181 προς εξόφλησιν του υπό ημερομηνίαν 5 Απριλίου ε. έ. Εντάλματος και αξίαν πέντε ήμυσι (αρ.5 1/2) οκάδων κηρού ληφθέντος, κατά την τελετήν της μεταβάσεως ενταύθα της Αγίας Ζώνης και λάβητε την επί τούτω απόδειξιν. Ο Πρόεδρος της Δημοτικής Εφορείας Βραχασίου Εμμανουήλ Διαλυνάς».
Για την παρουσίαση αυτής της μικρής ιστορικής αφηγήσεως της Αγίας Ζώνης στο Βραχάσι οφείλομε πολλές ευχαριστίες τις ευγενικές Κυρίες· την κ. Μαρία Λεμπιδάκη-Λασθιωτάκη και την κ. Αικατερίνην Λεμπιδάκη. Και, για την όλη προσπάθειά τους να στήσουν, εντελώς δωρεάν και εξ ιδίων πόρων και να λειτουργούν με συνέπεια, αυτό το όμορφο και λειτουργικά από πάσης απόψεως άψογο ΒΡΑΧΑΣΩΤΙΚΟ ΣΠΙΤΙ, που κοσμεί το Βραχάσι, θερμά συγχαρητήρια. Αξίζουν την ευγνωμοσύνη και τη βοήθεια όλων μας.
Τελευταία φορά απ’ ό,τι γνωρίζομε η Αγία Ζώνη ήρθε στην Κρήτη, στα Χανιά, τον Νοέμβριο του 2005, με αφορμή τον εορτασμό της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου, πολιούχου των Χανίων και των Ενόπλων Δυνάμεων. Την συνόδευσαν Βατοπαιδινοί Πατέρες και ο ηγούμενος Εφραίμ. Για την υποδοχή του μοναδικού αυτού θεομητορικού κειμηλίου η Ιερά Μητρόπολη Κυδωνίας και Αποκορώνου, ο Δήμος Χανίων και το Κέντρον Αρχιτεκτονικής Μεσογείου (Κ.Α.Μ.) διοργάνωσαν έκθεση με τίτλο «Άγιον Όρος – η θέα του Αθέατου» στο Μεγάλο Αρσενάλι.
Και στον ίδιο χώρο έλαβε χώραν το Σάββατο 19 και την Κυριακή 20 Νοεμβρίου Επιστημονικό Θεομητορικό Συνέδριο. Η Αγία Ζώνη επισκέφτηκε και την Ιερά Μονή της Χρυσοπηγής, όπου συνέρρευσε πλήθος κόσμου να λάβει την ευλογία και τη χάρη της Παναγίας. Η έκθεση, που έγινε στο Μεγάλο Αρσενάλι, περιελάμβανε αντίγραφα των τοιχογραφιών (14ου αι.) από το Ναό του Πρωτάτου του Αγίου Όρους του μεγάλου αγιογράφου Μανουήλ Πανσέληνου και σπάνιες καλλιτεχνικές φωτογραφίες των αρχών του περασμένου αιώνα του φημισμένου Ελβετού περιηγητή Fred Boissonnas.
Τα εκθέματα παραχώρησαν η Αγιορείτικη Εστία και το Μουσείο Φωτογραφίας της Θεσσαλονίκης αντίστοιχα. Η έκθεση εγκαινιάστηκε στις 15 Νοεμβρίου και διήρκησε έως τις 25 του ιδίου μηνός. Στο συνέδριο αυτό είχαμε την ευλογία να εισηγηθούμε το θέμα: «Θεοτόκος: Το πρότυπο της παρθενικής και μητρικής ωραιότητος».