web statistics
Ένα εγκώμιο, σύνθεση της Αγίας Φιλοθέης στην παιδική της ηλικία προς την Υπεραγία Θεοτόκο, το οποίο ανακάλυψε ο Καθηγητής Νικόλαος Βέης σε χειρόγραφο της Μονής του Μεγάλου Σπηλαίου και το δημοσίευσε σε άρθρο του το 1923. Το φύλλο του κώδικα που περιέχει το εγκώμιο άρχεται. «Εγκώμιον πεζόν προς την υπεραγίαν Θεοτόκον, ποιηθέν το μεν μέλος παρ' ευτελούς τινός Νικολάου του Καρικέως, τα γράμματα παρ' ευγενούς γυναίου, τα πρώτα φερούσης Αθήναζε, ής η κλήσις Ρεγούλα» και ακολουθεί ο ύμνος.
«Παρθένε μου πανάμωμε κι αθάνατη μου βρύση,
των προφητών το κήρυγμα και των οσίων μήτηρ,
εσύ 'σονε το κήρυγμα που 'λεγουν οι προφήται,
εσύ βάτος η άφλεκτος, συ το άγιον όρος,
εσύ εκείνη η κιβωτός, κόρη ηγιασμένη,
εσύ και το παλάτιον, οίκος του βασιλέως,
όπου κατοίκησε Θεός και φόρεσε την σάρκα,
και κατεδέχθη τον σταυρόν δια τες αμαρτιές μου.
Παρακαλώ σε 'πε του το για να με συγχωρήση,
όπου 'καμα πολλά κακά και στέκω πικραμένη.
Γενού, κυρά, μεσίτρια για να μ' ελευθερώσης,
καθώς εγίνης εις πολλούς μεσίτης και 'γγυήτρια.
Εσύ 'σανε, παρθένε μου, πο 'λέγαν οι προφήται,
χαίρε κλήμα ουράνιον, σκάλα της παραδείσου,
και χαίρε φως, το άσβεστον, του Ααρών η ράβδος,
της σωτηρίας πρόξενε, χαρά 'σαι των δικαίων,
ελπίδα των αμαρτωλών και καύχημα αγγέλων,
και 'γω ελπίζω εις εσέ για να με μεσιτεύσης».
Το εγκώμιο αυτό, ο Ι.Γεννάδιος χαρακτηρίζει ως «ανώτερον παντός δοκιμίου Αττικισμού ή γυμνάσματος συντακτικού» γραμμένο με θαυμάσια έξαρση, που συναρπάζει νού και καρδιά, ειλικρίνεια ύφους, απροσποίητη αφοσίωση και θεοσέβεια «συγκινούν και υποτάσσον και τον πλέον σκληροκάρδιον των αναγνωστών».
Επιμέλεια-πηγή: Σοφία Ντρέκου/Αέναη επΑνάσταση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου