Άγιος Πέργης Ευάγγελος κατά την ΄Δ στάση των χαιρετισμών στην Παναγία Βλαχερνών

web statistics

Κάθε Δ’ Παρασκευή των Χαιρετισμών, στή Βλαχέρνα μας προσκαλεί τό Ζωγράφειο. Καί ερχόμαστε, συμπληρώνοντας ως πρός εμένα, περίπου 4 δεκαετίες. Λυπούμαι πού μας λείπει φέτος ο Πρόεδρος των Αποφοίτων του Συνδέσμου μας Λάκης Βίγκας. Αλλά λυπήθηκε κι ο ίδιος καί έστειλε τόν χαιρετισμό του στήν ιερή βραδυά μας.
Αλλά πόσο μεγάλη πρέπει νά είναι η λαμπάδα μας απόψε γιά νά κάψει γιά όλους! Μέσα σέ μία ατμόσφαιρα, όπου «εξαρχούσης Μαριάμ» τρέχει όλων μας η προσευχή καί πάλι στήν Ίδια. Κλήρου καί λαού.
Έκκλησιάστηκε απόψε καί ο Πρέσβυς της Ελλάδος στήν χώρα μας. Ο φίλος κ. Φώτης Ξύδας. Καί όχι σάν «ο Αρμόδιος». Αλλά σάν ψάλτης. Φορεμένος τό ράσο καί αγκαλιάζοντας τό Αναλόγιο. Γιά νά εκπληρώσει τήν επιθυμία του. Νά πεί τό «Ασπιλε». Παραχωρώντας τήν θέση του Παραθρονίου στόν έτερο Πρέσβυ καί φίλο. Τόν Γενικό Πρόξενο, γιά λίγο ακόμη στήν Πόλη μας, κ. Αλέξανδρο Αλεξανδρή.
Τό νά θερμαίνεις απόψε τό Αναλόγιο μέ τόν Αρχοντα Πρωτοψάλτη Λεωνίδα Αστέρη καί τόν Αρχοντα Αντώνη Παριζιάνο είναι σά νά θέλεις νά σπρώξεις πιό ψηλά τήν κλίμακα της μελωδίας, πού φτάνει ως τή Θεοτόκο.
*
* *
Αλλά τί πόλη είναι αυτή «η Πόλις Σου Θεοτόκε», αγκαλιασμένη μέ μυστήριο τόσο, όσο μπορεί νά βγει από τά σωθικά της, από τά ιερά της, από τούς θρύλλους κι από τήν αλήθειά της! Καί τί εικόνα είναι αυτή η εικόνα Σου, Παναγία μου, γεμάτη από αμέτρητα ανθάκια, από χιλιάδες ματάκια, καί από απειρα φιλάκια επάνω σου, όσοι καί οι ορισμοί σου.
Μέ πήρε τό μυαλό, λέγει γιά τήν Παναγία, ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, καί μ’έδωσε τή γλώσσα. «Ήλε μου τόν ούν, δέδωκέ μοι τήν γλώτταν». Γιά νά πεί καί γιά νά γράψει αυτά πού έγραψε. Αλλά πρώτοι οι Προφήτες σκόρπισαν τά οράματά τους γιά τήν Παναγία. Σχηματισμένοι γύρω από μία Τρωαδίτισσα εικόνα της Παναγίας, μας τήν χαρακτηρίζουν, ακόμη καί μέ τά σύμβολά τους. «Κλίμακα ουρανομήκη», τήν αποκαλεί ο Γεδεών. «Πόκον ένδροσον», ο Μωυσής. «Φλεγομένην βάτον», ο Ησαΐας. «Λαβίδα ανθρακοφόρον», ο Ααρών καί ούτω καθ’εξής.
Αλλά νά καί ο Ρωμανός ο Μελωδός, μέ τή δική του γλώσσα καί τό δικό του αίσθημα. Μέ τή γραπτή ορχήστρα των στίχων του, τόν Ακάθιστον Ύμνον, νά σχηματίζει ουράνιο εφύμνιο στή Θεοτόκο, πού «εν γη τελείται λαμπρώς».
Στή γειτονιά μας «τά Κύρου».Εκεί καί τό κελλί του μέ τό ηχόγραμμα του ύμνου του, ανεξίτηλο στόν αιθέρα. Κι’αν προχωρήσουμε λίγο ενδότερα στόν πέμπτο λόφο, θ’ακούσουμε νά βγαίνει η φωνή ενός Μοναχού από τή Μονή της Ευεργέτιδος. Ακούεται νά ψάλλει ασταμάτητα τόν ύμνο της Χάριτος. Πρώτα στήν Παναγία καί στή συνέχεια στό Χριστό. Γονατιστός μπροστά στίς δύο δεσποτικές εικόνες. Είσαι «άσπιλη κι’ αμόλυντη, καί.., καί...,» λέγει στήν πρώτη. Καί τήν ικετεύει νά είναι πάντα κοντά στόν λαό της Πόλης. Καί στό Χριστό, νά’χει σβυσμένα «τά πεπυρωμένα βέλη του πονηρου» εναντίον μας. Παρέδωσε τότε τά κείμενα στόν Πατριάρχη. Κι’από τόν ενδέκατο αιώνα, νά ψάλλουμε στήν Ακολουθία του Χαιρετισμού.
*
* *
Όλα αυτά γίνονται στήν Πόλη. Μά, γιά νά χωρέσει η Πόλη όλες αυτές τίς ομορφιές, τά μεγαλεία καί τά μυστήρια, χρειαζόταν τήν αγκαλιά της τή μεγάλη. Καί η Σοφία του Θεού, έδωκε στήν Πόλη τόν μεγάλο τρούλλο της. Καί χώρεσαν εκεί μέσα ύμνοι καί φωνές καί βήματα αιώνων. Καί ικεσίες πρός τήν Θεοτόκον. Από ένα λαό, όπως καί τώρα, εμψυχωμένο μέ προσευχές γύρω από θυσιαστήρια μυρωμένα από χέρια Πατέρων. Που μπορεί καί πατάει σέ λιθόστρωτα ιδρωμένα από ιστορία. Νά πατάει στή Βλαχέρνα, καί ν ακούει τόν ρόχθο του αγιάσματος, σάν ένα φτερούγισμα Αρχαγγέλου, απόηχον εκείνου του Ευαγγελισμού.
Νύχτωσε κι’απόψε. Μά αισθανόμαστε φώς ημέρας. Φώς εκ φωτός των Χαιρετισμών. Όπως τό σαλπίζει ο στίχος του Ρωμανού του Μελωδού. Μ’εκείνο τό: «Χαίρε αυγή μυστικής ημέρας». Νά πέφτουμε γιά ύπνο καί νά φεύγει ο νούς μας σέ φώς. Νά λούζεται μέ τή λάμψη της Παναγίας. Καί νά προσθέτει ανθάκι στήν εικόνα της, ματιές στήν ύπαρξή της, ασπασμό στή Χάρη της.