Η συμμετοχή της Θεοτόκου στην σωτηρία μας, κατά τον άγιο Ειρηναίο της Λυών

web statistics

Η συμμετοχή της Θεοτόκου στην σωτηρία μας, κατά τον άγιο Ειρηναίο της Λυών

Η συμμετοχή της Θεοτόκου στην σωτηρία μας, κατά τον άγιο Ειρηναίο της Λυών (δεύτερος χριστιανικός αιώνας).

«Είπε δε η Μαριάμ· Ιδού, η δούλη του Κυρίου· γένοιτο εις εμέ κατά τον λόγον σου. Και ανεχώρησεν απ' αυτής ο άγγελος». (Λουκάς, 1:38).

Απόσπασμα από την θεολογία του αγίου για την «ανακεφαλαίωση», δηλαδή, την Θεία οικονομία δια του Χριστού για την σωτηρία του ανθρώπου.

«Ο Χριστός, που γεννάται αχρόνως- ανάρχως και όχι εν χρόνω, όπως φρονούσαν γενικά οι απολογητές, ανακεφαλαιώνει την πλάση όλη στο θεανθρώπινο πρόσωπό Του. Δηλαδή, αναδημιουργεί τον πεσόντα κόσμο και ανακαινίζει αυτόν βάση του Εαυτού Του, παρέχοντας τον Εαυτό Του προς μετοχή και ως πρότυπο. 

Ο άνθρωπος μόνο στο Χριστό συνειδητοποιεί το που έγκειται το ‘’κατ’ εικόνα’’ του και μόνο δια του έργου του Χριστού επιτυγχάνει το ‘’καθ’ ομοίωση’’. Και τούτο διότι ο Λόγος προ της ενανθρωπήσεώς Του ήταν αόρατος, δεν ήταν προσιτός εις τον άνθρωπο. 

Το έργο του Χριστού αποτελεί απάντηση στην ατυχή προσπάθεια του Αδάμ. Όπου απέτυχε ο πρώτος Αδάμ, έπρεπε να πετύχει ο νέος Αδάμ χάριν της σωτηρίας των επιγόνων του πρώτου Αδάμ και της αποκαταλλαγής τους προς το Θεό. Ο άνθρωπος εν Χριστώ επιστρέφει στην προπτωτική μακαρία κατάσταση, πορεύεται προς τον τελικό σκοπό του, η φύση αποκαθίσταται και επαναλαμβάνεται η διακοπείσα πορεία προς την τελείωση με νέες προϋποθέσεις. Η τελική όμως φάση της ανακεφαλαιώσεως θα πραγματοποιηθεί στα έσχατα, μετά-ιστορικά [..] η ανακεφαλαίωση του Ειρηναίου σημαίνει ριζική, συγκλονιστική, εξ υπαρχής νέα δημιουργία, νέα πλάση, όπως ο Χριστός είναι ο νέος Αδάμ.

Για πρώτη φορά το Μυστήριο της ενανθρωπήσεως παίρνει στη θεολογία της Εκκλησίας τόσο ορθές και βαθιές διαστάσεις. Και για πρώτη φορά με τη θεολογία της ανακεφαλαιώσεως γινόταν φανερό πως ο Γνωστικισμός δεν είχε- δεν μπορούσε να έχει- σχέση με την Εκκλησία. Επομένως ο χριστιανικός γνωστικισμός ήταν απατηλό σχήμα, μέσο συγχύσεως και κίνδυνος για την γνησιότητα της Εκκλησίας. 

Στο έργο της Ανακεφαλαιώσεως έχει σπουδαία θέση και η Θεοτόκος. Ο ρόλος της είναι ‘’σωτηριώδης’’, καθόσον συμβάλλει στην πνευματική αναμόρφωση του πιστού. Η Εύα παρακούσασα έγινε αρχή της πτώσεως, ενώ η Μαρία υπακούσασα έγινε αιτία σωτηρίας για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Η προσφορά της Θεοτόκου είναι λοιπόν πολύ περισσότερο από παραδειγματική».

(Ά Τόμος Πατρολογίας Στ. Παπαδόπουλου, σελ. 297-298).  

ΠΗΓΗ.ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ