web statistics
Τήν παρακάτω διήγησι τήν ἔμαθα ἀπό τόν κατηχητή τῆς ἐνορίας Κάντο, κ. Χρυσόστομο Mushipi. Αὐτός ἐργαζόταν παλαιότερα στό χωριό του, στήν ἑταιρεία ἐξαγωγῆς μεταλλευμάτων, πού λέγεται Τζεκαμίν. Χρεωκόπησε ὅμως ἡ Ἑταιρεία καί τόν ἀπέλυσε γράφοντάς τον ἐπί ἕνα περίπου χρόνο στό Ταμεῖο ἀνεργίας. Ταυτόχρονα τόν ἀπέστειλε στό ἄλλο Τμῆμα ἐξαγωγῆς μεταλλευμάτων τοῦ Κολουέζι, ὅπου θά ἠμποροῦσε μελλοντικά ν᾿ ἐργασθῆ.
Ἔχοντας ὅμως ὀξύ τό πρόβλημα τῆς ἐπιβιώσεως τῆς οἰκογενείας του, μετέβη στόν Προϊστάμενο τῆς Ἱεραποστολῆς π. Μελέτιο καί τοῦ ἐζήτησε ἐργασία, τήν ὅποιαδήποτε. Ὁ π. Μελέτιος τόν ἀπέστειλε στήν φάρμα Λουανκόκο, ὅπου τότε ἐγένοντο οἰκοδομικές ἐργασίες. Δυνατός ἄνεμος ξεσήκωσε τίς λαμαρίνες τῆς ἀποθήκης τοῦ καλαμποκιοῦ καί ἐγκρέμισε μέγα μέρος ἀπό τούς τοίχους, πού ἦσαν κτισμένοι ἀπό τσιμεντολίθαρα. Ἐκεῖ λοιπόν ὁ πρώην κατηχητής Χρυσόστομος θά ἐπιστατῆ στό συνεργεῖο τῶν ἐργατῶν καί θά ἀντικαθιστᾶ τόν π. Μελέτιο, ὅσον ἀφορᾶ τήν πρόοδο τῶν ἐργασιῶν.
Στό χωριό τῆς φάρμας μέ τό ἴδιο ὄνομα Λουανκόκο ἔγιναν οἱ πρῶτες 65 βαπτίσεις ἰθαγενῶν τό 1997. Τότε κτίσθηκε καί ἡ ἐκκλησία πρός τιμήν τῶν Ἁγίων Κηρύκου καί τῆς Μητέρας του Ἰουλίττας.
Ἕνα βράδυ, ὅπως ὁ ἴδιος ὁ Χρυσόστομος μοῦ διηγήθηκε, ἀρρώστησε ἕνας ἐργάτης τῆς φάρμας, πού εἶχε κι αὐτός τό ἴδιο ὄνομα. Ἐκεῖ δέν ὑπάρχει ἄλλη χειρότερη ἀρρώστεια ἀπό τήν ἑλονοσία, ἡ ὁποία ἔχει διαφορετικές καί ἐπώδυνες ἐκδηλώσεις μέ τελευταῖο σταθμό τόν θάνατο.
Συζήτησαν μεταξύ τους ὅλοι οἱ ἐργάτες μέ τόν Κατηχητή Χρυσόστομο τί θά γίνει μέ τήν περίπτωσι τοῦ ἀσθενοῦς. Φάρμακα δέν ὑπῆρχαν καί τό Κλιμάκιο ἀπέχει περί τά 35 χιλιόμετρα. Ἐνῶ ἡ δυνατότητα μεταφορᾶς του στό Κολουέζι ἦτο δυνατόν νά ἐπιτευχθῆ μόνο μέ ποδήλατο σέ λίαν ἀνώμαλο καί λασπώδη δρόμο.
Ὁ Κατηχητής τούς εἶπε: «Πᾶμε στήν ἐκκλησία νά ἐπαλείψουμε τόν ἀσθενῆ μέ τό λαδάκι τῆς Παναγίας μας». Συμφώνησαν ὅλοι, ἀλλά ἐδίσταζαν ποιός θά πάρει τό λάδι γιά νά κάνει αὐτή τήν ἐπάλειψι? Ἐπρότειναν ὅλοι τόν Κατηχητή, ἐφ ᾿ ὅσον δέν ὑπῆρχε στήν νεοσύστατη αὐτή ἐνορία ἱερεύς. Ὁ Κατηχητής τούς ἔλεγε ὅτι εἶναι ἁμαρτωλός καί δέν εἶναι ἄξιος νά κάνει αὐτό τό θεῖο ἔργο. Τελικά τόν ἔπεισαν καί δέχθηκε.
Μέ φόβο καί εὐλάβεια ἐπῆρε στό χέρι λίγο λαδάκι ἀπό τό καντήλι τῆς Παναγίας λέγοντας μέσα του μυστικά: «Παναγία μου, δέν εἶμαι ἄξιος νά ἀλείψω τόν ἀδελφό μου Χρυσόστομο μέ τό λαδάκι, διότι εἶμαι ἁμαρτωλός. Ὅμως ζητῶ τό ἔλεός σου νά μᾶς βοηθήσεις, διότι ἐσύ μόνο εἶσαι ἡ Ἁγία τῶν Ἁγίων μας».
Ἀφοῦ ἐπάλειψε τόν ἀσθενῆ παρουσίᾳ καί ἄλλων πολλῶν ἐργατῶν, τόν ἄφησε νά κοιμηθῆ. Καί οἱ ἴδιοι ἀπεσύρθησαν στίς φτωχοκαλύβες τους.
Τό πρωΐ ἐπῆγε νά τόν ἐπισκεφθῆ καί τόν ἐρώτησε πῶς αἰσθάνεται. Ὁ ἀσθενής τοῦ ἀπήντησε:
-Θεραπεύθηκα. Εἶμαι τελείως καλά, ἀλλά δέν ξέρω πῶς. Πρέπει νά εὐχαριστήσουμε τόν Θεό καί τήν Μητέρα του, τήν Ἀειπάρθενο Θεοτόκο.
Τό θαῦμα αὐτό τῆς Παναγίας μας ἔγινε τό ἔτος 2000.
Ἐπιμέλεια κειμένου Αναβάσεις
________________________________________________
Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, ἀπό τήν ἱεραποστολή τοῦ Κογκό, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου