Η ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΗ ΧΑΡΑ

Ἡ Εἰκόνα τῆς ἈπροσδόκητηςΧαρᾶς συνδέεται μέ θαῦμα τῆς Παναγίας τήν ἐποχή τοῦ ἁγ. Δημητρίου Ἐπισκόπου Ροστώφ (18ος αἰ.). Ὑπῆρχε τότε ἕνας ἁμαρτωλός ἄνθρωπος, μέ ἰδιαίτερη ὅμως εὐλάβεια πρός τό πρόσωπο τῆς Θεομήτορος, ἐμπρός σέ μία εἰκόνα τῆς Ὁποίας προσεύχοταν καθημερινά καί ἐπαναλάμβανε τόν Ἀρχαγγελικό ἀσπασμό.

Κάποια φορά ἐνῶ ἑτοιμαζόταν νά βγεῖ ἀπό τό σπίτι του μέ σκοπό νά ἁμαρτήσει, σταμάτησε κατά τήν συνήθειά του νά προσευχηθεῖ! Καί τότε, ἐντελῶς ξαφνικά, οἱ μορφές τῆς εἰκόνας πῆραν ζωή καί στά χέρια, τά πόδια καί τήν πλευρά τοῦ Θεανθρώπου ἐμφανίσθηκαν πληγές! Μέ δάκρυα, πεσμένος στό ἔδαφος ὁ ἁμαρτωλός, ρώτησε τήν Θεοτόκο:

"Κυρία, ποιός τό ἔκανε αὐτό;"

"Ἐσύ καί ἄλλοι πού συνεχίζετε νά σταυρώνετε τόν Υἱό μου μέ τίς ἁμαρτίες σας, ὅπως τόν σταύρωσαν μία φορά οἱ Ἑβραῖοι", ἀπάντησε ἡ Θεοτόκος. Καί συνέχισε: "Μέ καλεῖς ἐλεήμονα. Γιατί ὅμως ἐπιμένεις νά μέ θλίβεις μέ τίς ἁμαρτίες σου;"

"Δέσποινα - ἀπάντησε ὁ ἀμαρτωλός - μήν ἐπιτρέψεις στίς ἁμαρτίες μου, νά καλύψουν τήν ἀπεριόριστη καλωσύνη Σου. Εἶσαι ἡ μόνη ἐλπίδα τῶν ἁμαρτωλῶν. Ἱκέτευσε τόν Υἱό Σου καί Θεό μας νά μέ συγχωρήσει".

Δύο φορές ἡ Πανάχραντος ἱκέτευσε τόν Υἱό της ὑπέρ τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἀλλά Ἐκεῖνος ἔμεινε ἀκίνητος. Μετά τήν τρίτη ἱκεσία τῆς ἀπάντησε: "Γιά τήν δική Σου χάρη θά εἰσακούσω τό αἴτημά Σου καί θά συγχωρήσω τίς ἁμαρτίες αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Καί σάν σημεῖο τῆς ἀφέσεώς του, ἄς ἀσπασθεῖ τίς πληγές μου"! Μέ ἀπροσδόκητη χαρά ὁ συγχωρημένος ἀμαρτωλός προσκύνησε τίς πληγές τοῦ Κυρίου καί ἔκτοτε διορθώθηκε καί ἄρχισε νά ζῆ μέ εὐσέβεια.

Τό θαῦμα αὐτό διαδόθηκε εὐρύτατα στή ρωσία, ἁγιογραφήθηκε μάλιστα τό γεγονός (φωτό) καί πολλά ἀντίγραφά του τιμήθηκαν ἰδιαίτερα, ὅπως ἐκεῖνο τῆς Ἐπισκοπῆς τοῦ Βορονέζ.

Ἡ Ἀπροσδόκητη Χαρά τιμᾶται τήν 1η μαρτίου καί τήν 9η Δεκεμβρίου.