Το ενδιαφέρον της Παναγίας μας για την σωτηρία μας (συγκλονιστικό θαῦμα)

web statistics

“Που πάς Νίκο;”

 

Ήταν Χριστούγεννα του 2006. Ο κυρ- Νικόλας δήλωσε ρητά στην σύζυγό του:

-         Θα πάμε στην Παναγία – όπως θέλεις- ,αλλά θ’ ανάψουμε ένα κερί  και θα φύγουμε αμέσως!

(Ψυχρότητα; Αδιαφορία; Ο Θεός γνωρίζει. Η ψυχή του όμως ήταν καλή, και η Παναγία Μητέρα θέλησε να τον βοηθήσει).

Μόλις λοιπόν βγήκε από την Εκκλησία, αφού άναψε το κερί και κατηφόριζε το καλντερίμι με την σύζυγο για να φύγει, άκουσε μία φωνή να τον φωνάζει :

-         Νίκο!

Γύρισε και κοίταξε ξαφνιασμένος. Δεν υπήρχε γύρω κανείς!
Προχώρησε πάλι λίγο κι άκουσε πάλι τα’ όνομά του:

-         Νίκο!

Μια φωνή απαλή αλλά καθαρή. Προβληματίστηκε και σταμάτησε για λίγο. Η γυναίκα του τον κοιτούσε παραξενεμένη. Τελικά ξαναπροχώρησε, αλλά τότε η φωνή ακούστηκε πιο έντονη, κάπως σαν με παράπονο!

-         Νίκο, που πας;

Συγκλονίστηκε και δάκρυσε, έπιασε απ’ το χέρι τη γυναίκα του και της είπε με κομένη από την συγκίνηση φωνή:

-         Γυναίκα, πάμε πίσω στην Εκκλησία. Η Παναγία με φωνάζει! Τρεις φορές την άκουσα! Μου είπε: “Που πας Νίκο;” Έχει δίκιο! Που μπορεί να είναι καλύτερα από την Θεία Λειτουργία;

Και πρόσθεσε:

-         Συγχώρεσέ με Παναγία μου! Περιφρόνησα την θυσία του Υιού Σου κ Εσένα. Σου γύρισα την πλάτη. Συγχώρεσέ με, έρχομαι, έρχομαι!

Από τότε έγινε τακτικός στον εκκλησιασμό του. Τα δε Χριστούγεννα σε ανάμνηση του γεγονότος εκκλησιάζεται στο μοναστήρι.

Το γεγονός το αφηγήθηκε το εν λόγω ζευγάρι , τα Χριστούγεννα του 2008.

Μας δίνει δε αφορμές ν’ αναλογιστούμε και να θαυμάσουμε την σωτήρια φροντίδα της Θεομήτορος κυρίως για τη σωτηρία των ψυχών μας.  Θεραπεύει σώματα και ψυχές σε όσους με πίστη ζητούν το έλεός της! Τα θαύματα Της πύκνωσαν , ίσως γιατί πύκνωσαν και οι ασθένειες. Αλλά «Ὅπου ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ Xάρις». Αρκεί να υπάρχει ειλικρινής μετάνοια και εκζήτηση του θείου ελέους. Τότε πάντοτε ενεργεί το έλεος του Θεού, αλλά με τα αλάνθαστα κριτήριά Του, προς το συμφέρον των ψυχών…

 

Από το βιβλίο: «ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Ουράνια μηνύματα

Θαυμαστά γεγονότα»

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ

ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ

ΜΟΝΑΣΤΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ

ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ

Οι «Οίκοι» και τα «Τηλέφωνα» των Αγίων

web statistics

«Ο Πατρίκιος Αντώνιος, επί Βασιλέων Μιχαήλ και Θεοδώρας ( 842 μ.Χ. ) στην αυλή του σπιτιού του, που βρισκόταν στην περιοχή του Νεωρίου, είχε οικοδομήσει ναό της Θεοτόκου. Επειδή, κατά την περίοδο των εικονομάχων Βασιλέων, οι εικόνες των Ναών είχαν καταστραφεί, ο Αντώνιος ανακαίνισε ολόκληρο τον ναό, κάτω μάλιστα από τον οποίο έκτισε ένα μικρό ιαματικό λουτρό. Το λουτρό αυτό, δια πρεσβειών της Θεοτόκου, το επεσκίασε η ιαματική χάρη του Αγίου Πνεύματος και άρχισαν να γίνονται πολλά θαύματα θεραπείας.
Μετά τον θάνατο του Πατρικίου, ο ναός ερημώθηκε και το λουτρό έπαυσε να λειτουργεί. Ο Βασιλεύς Ρωμανός έκτιζε τα ανάκτορά του και είχε ανάγκη από οικοδομικά υλικά ( πέτρες και ξύλα) . Επειδή τον πληροφόρησαν ότι ο ναός της Θεοτόκου στο Νεώριο ήταν εγκαταλειμμένος, σκέφθηκε να τον κατεδαφίσει και να χρησιμοποιήσει τα υλικά του, για την ανέγερση του παλατιού του. Η Θεοτόκος όμως φανερώθηκε στον επιστάτη του Βασιλέως και του παρήγγειλε να μη πραγματοποιήσουν τη σκέψη τους να κατεδαφίσουν τον μικρό ναό της στο Νεώριο.
Ο Βασιλεύς ,κατόπιν τούτου, έδωσε εντολή να ανακαινισθεί ο ναός, καθώς και το υπόγειο λουτρό. Με βασιλικό μάλιστα χρυσόβουλο, προσάρτησε το ναό στο Μοναστήρι του Ραίκτορος, για να τον φροντίζουν εις το εξής οι Μοναχοί του Μοναστηριού.
Ιδού και ένα συγκεκριμένο θαύμα που έγινε στο ναό αυτό.
Μία ευγενής Κυρία προσεβλήθη από ένα ανίατο νόσημα. Όταν έμαθε για τα θαύματα ιάσεων που γίνονταν στο ναό της Θεοτόκου στο Νεώριο, πήγε και έμεινε εκεί πολλές ημέρες, προσευχόμενη και ζητούσα την θεραπεία της. Επειδή όμως δεν είδε καμιά ωφέλεια, έφυγε και πήγε στο ναό της Θεοτόκου, στις Βλαχέρνες και εκεί γονατιστή συνέχισε να παρακαλεί την Θεοτόκο. Έμεινε δε εκεί 9 μέρες.
Τότε φανερώθηκε στον ύπνο της η Παναγία και της είπε:
- Κυρία μου, τι φωνάζεις και τι με ενοχλείς, χωρίς καθόλου να σταματάς; Πήγαινε στον ταπεινό οίκον μου στο Νεώριο και εκεί θα θεραπευθείς από το πάθος σου.
Η γυναίκα ξύπνησε αμέσως και αφού ευχαρίστησε τον Θεό πήγε γρήγορα στο Νεώριο, όπου άρχισε και πάλι να προσεύχεται θερμά. Εν τω μεταξύ, αποκοιμήθηκε και βλέπει πάλι την Θεοτόκο να συνοδεύεται από ένα Άγιο και να του λέει:
- Δες την άρρωστη αυτή γυναίκα και σχίσε τον αφαλό της. Τότε ο συνοδός της Παναγίας κτύπησε την κοιλιά της γυναίκας με ένα ραβδί και αμέσως έγινε άφαντος μαζί με την Θεοτόκο.
Η άρρωστη ξύπνησε και ένιωσε το σώμα της να αναδίδει μία ανυπόφορη δυσοσμία. Πέταξε αμέσως τα ρούχα της και μπήκε στο λουτρό του ναού και πλύθηκε . Όταν βγήκε από το λουτρό, μαζί με τους υπηρέτες που είχε μαζί της, διεπίστωσε ότι ήταν απολύτως υγιής» ( Συναξάρι, 31 Αυγούστου ) .

ΟΙ Άγιοι συνδέονται άμεσα με τους ναούς που ανεγείρονται προς τιμήν τους. Οι Άγιοι θεωρούν τους ναούς αυτούς ως «οίκους» τους. Οι ναοί είναι ένα είδος υλικού επίγειου σώματος για τους Αγίους. Η ψυχή των Αγίων βρίσκεται στον ουράνιο κόσμο και ο ναός αποτελεί ένα είδος επίγειου οίκου, στον οποίο κατοικεί η ψυχή τους, όταν κατεβαίνει στον επίγειο κόσμο. Όπως οι ψυχές των απλών ανθρώπων επισκέπτονται κατά καιρούς τους επί γης δικούς τους ,(κυρίως δια των ονείρων), έτσι και οι Άγιοι επισκέπτονται και παραμένουν για λιγότερο ή περισσότερο διάστημα στους ναούς που είναι αφιερωμένοι στο όνομά τους. Η πνευματική σχέση των Αγίων με τους επί γης «οίκους» τους, συνδέονται και με το χάρισμα της πρεσβείας , το οποίο έχουν. Οι Άγιοι επικοινωνούν συχνά με τους επί γης ναούς τους, διότι η επικοινωνία αυτή έχει σχέση με την άσκηση του χαρίσματος της πρεσβείας. Με άλλα λόγια, οι Άγιοι επισκέπτονται τους «Οίκους» τους και περισυλλέγουν τα προς τον Θεόν αιτήματα των ανθρώπων, όπως και οι Ιερείς συλλέγουν τα Δίπτυχα των πιστών και μνημονεύουν τα ονόματα που είναι γραμμένα σ’ αυτά.
Οι Άγιοι είναι συντονισμένοι με το Άγιον Πνεύμα και έτσι λαμβάνουν όλα τα μηνύματα των ανθρώπων, οπουδήποτε κι αν βρίσκονται. Οι Άγιοι δεν είναι πανταχού παρόντες. Κάθε φορά, βρίσκονται και σε ένα διαφορετικό μέρος της γης, όπως σημειώσαμε προηγουμένως. Πανταχού παρών είναι μόνο ο Τριαδικός Θεός. Ωστόσο, οι Άγιοι, επειδή είναι συντονισμένοι με το Άγιον Πνεύμα, λαμβάνουν αμέσως και αυτομάτως τα αιτήματα των πιστών από όλον τον κόσμο. Το άγιον πνεύμα είναι το πληροφοριακό Κέντρο του Ουράνιου Κόσμου. Όλες οι πληροφορίες της γης καταλήγουν σ’ Αυτό και απ’ Αυτό πηγάζουν όλες οι πληροφορίες . Οι Άγιοι είναι οι πρώτοι αποδέκτες των μηνυμάτων των ανθρώπων. Οι Άγιοι ακούνε ταυτόχρονα με το Άγιον Πνεύμα, τα αιτήματα των ανθρώπων. Έτσι εξηγείται η αντίδραση της Θεοτόκου στα συνεχή αιτήματα της άρρωστης στης γυναίκας. «Κυρία μου, τι φωνάζεις και με ενοχλείς;». Τα αυτιά των Αγίων βουίζουν από τα αιτήματα των ανθρώπων και καμιά φορά διαμαρτύρονται γι’ αυτό, ενώ κατά βάθος αισθάνονται βαθύτατη ικανοποίηση…
Ο π. Πορφύριος ήταν συντονισμένος με το Άγιο Πνεύμα από τότε που ζούσε εν σώματι. Μια γυναίκα όλη τη νύχτα προσευχόταν και ζητούσε βοήθεια από τον Άγιο. Το πρωί, την πήρε τηλέφωνο ο Άγιος και της είπε:
- Όλη τη νύχτα με ξεκούφανες. Τι σου συμβαίνει λοιπόν; Πρόκειται για μία παρόμοια περίπτωση που επιβεβαιώνει την αλήθεια των γραφομένων.
Οι σύγχρονοι άνθρωποι κρέμονται στα τηλέφωνα όλη τη μέρα. Τηλεφωνούν με τις ώρες, με αποδέκτες που δεν μπορούν τίποτε άλλο να κάμουν παρά να μόνο να ακούν. Οι Άγιοι, όχι μόνο ακούνε τα αιτήματά μας, αλλά και μπορούν να μας βοηθούν. Ας κρεμαστούμε στα τηλέφωνα των Αγίων, «όλην την ημέραν, από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός» !

Από το βιβλίο: «+ Μητροπολίτου Αχελώου
ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)
ΟΙ ΑΕΤΟΙ
Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Νέο θαύμα της Παναγίας στο Άγιον Όρος! Τι είπε ο Πρωτεπιστάτης π. Μάξιμος Ιβηρίτης (video)

web statistics

Ούτε ο καιρός αλλά ούτε και το κλείσιμο του δρόμου εμπόδισε τους προσκυνητές να συνεορτάσουν με τους Μοναχούς του Αγίου Όρους και ιδιαίτερα της Ιεράς Μονής Ιβήρων τα Άγια Θεοφάνεια.
.......Χοροστατούντος του Σεβ.Μητροπολίτη Αμαρουσίου Κηφισίας και Ωρωπού κ. Κυρίλλου πραγματοποιήθηκε με κάθε λαμπρότητα και σε ιδανικό πνευματικό περιβάλλον η τελετή Αγιασμού των Υδάτων, κατά την οποία μοναχοί και προσκυνητές βίωσαν ένα από τα πολλά θαύματα της Παναγίας.
.......Στον κυρίως Ναό της Μονής των Ιβήρων κατά την διάρκεια της λειτουργίας, το αργυρό καντήλι που βρίσκεται στη Μονή και ζυγίζει στα 3,5 κιλά περίπου, κινήθηκε και αυτό σύμφωνα με την παράδοση, αποτελεί χαρμόσυνο γεγονός.
.......Το καντήλι αυτό σύμφωνα με τον Πρωτεπιστάτη του Αγίου Όρους Γέροντα Μάξιμο Ιβηρίτη αναστέλλει τον νόμο της βαρύτητας και κινείται σε τριών ειδών κινήσεις.
.......Η παράδοση αναφέρει, αλλά και όπως έχει αποδειχθεί με τα γεγονότα, όταν το καντήλι κινείται στις εορτές προμηνύει ευχάριστα γεγονότα, αφού πιστεύεται πως η Παναγιά είναι στο ναό και συμπανηγυρίζει με τους προσκυνητές, ενώ αντιθέτως όταν κινείται στις καθημερινές ημέρες πιστεύεται ότι αυτό το γεγονός είναι ένα προμήνυμα για δυσμενή γεγονότα.
.......“Η Παναγία με τον τρόπο αυτό φανερώνει την παρουσία της και ενισχύει την πίστη του ανθρώπου, όταν μάλιστα η πίστη του κλονίζεται είτε από την αβεβαιότητα και την απιστία την οποία εισαγάγει πολλές φορές ο πειρασμός” αναφέρει ο Γέρων Μάξιμος.
.......Δεν είναι δε λίγοι αυτοί, πέραν από τους μοναχούς και τον Γέροντα Μάξιμο Ιβηρίτη που έχουν δει με τα μάτια τους τα μηνύματα που στέλνει η Παναγία.
.......Το θαύμα και το αργυρό καντήλι απασχόλησαν έντονα τον Πρωτεπιστάτη του Αγίου Όρους ο οποίος ερεύνησε μάλιστα τα αρχεία της Μονής για να μπορέσει να μάθει την ιστορία αυτή του θαυματουργού καντηλιού.

Η Ιερά εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου "Καταπράυνον την θλίψιν μου"(25 Ιανουαρίου)

web statistics

- Ομιλία Πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση, Η εορτή του θαύματος της Παναγίας Παραμυθίας της Βατοπαιδινής

web statistics

ΕΝΑ 100άρι ΚΟΜΠΟΣΧΟΙΝΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ

web statistics

Ἐπίκλησις  τοῦ  παντίμου  Θεομητορικοῦ  Ὀνόματος

καί  100  θαυματουργῶν  Εἰκόνων  τῆς  Παναγίας  μας Ἑλλάδος  καί  Ἁγίου Ὄρους  Ἄθω

(σειρά  κατ’  ἀλφάβητον)

Ἐπιμελείᾳ  Ἀντ. Μάρκου

       1.Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Ἀγγέλων  Κυρία, σῶσον  ἡμᾶς.

       2. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Ἁγία  Σκέπη, σῶσον  ἡμᾶς.

  3. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Ἁγιασσιώτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

  4. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Ἁγιοσωτήρισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

  5. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Ἁγνιώτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

  6. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Ἀκάθιστε Ὕμνε, σῶσον  ἡμᾶς.

  7. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Ἄμπελε  Ἀληθινή, σῶσον  ἡμᾶς.

  8. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Ἀναζητήτρια, σῶσον  ἡμᾶς.

  9. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Ἀντιφωνήτρια, σῶσον  ἡμᾶς.

10. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Ἄξιον  Ἐστι, σῶσον  ἡμᾶς.

11. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Ἀρβανίτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

12. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Βαρνάκοβα, σῶσον  ἡμᾶς.

13. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Βασιλεύουσσα, σῶσον  ἡμᾶς.

14. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Βηθλεεμίτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

15. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Βηματάρισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

16. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Βλαχερνίτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

17. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Βοήθεια, σῶσον  ἡμᾶς.

18. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Βουλκανιώτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

19. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Γαλακτοτροφοῦσσα, σῶσον  ἡμᾶς.

20. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Γερόντισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

21. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Γηροκομίτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

22. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Γιάτρισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

23. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Γλυκοφιλοῦσσα, σῶσον  ἡμᾶς.

24. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Γοργοϋπήκοε, σῶσον  ἡμᾶς.

25. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Γρηγοροῦσα, σῶσον  ἡμᾶς.

26. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Δακρύουσσα, σῶσον  ἡμᾶς.

27. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Δαμάστα, σῶσον  ἡμᾶς.

28. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Δεμερλιώτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

29. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Διασώζουσσα, σῶσον  ἡμᾶς.

30. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Ἐθνοφρουροῦσσα, σῶσον  ἡμᾶς.

31. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Εἰκονίστρια, σῶσον  ἡμᾶς.

32. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Εἰκοσιφοίνισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

33. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Ἐλαιοβρύτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

34. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Ἐλεοῦσα, σῶσον  ἡμᾶς.

35. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Ἐλευθερώτρια, σῶσον  ἡμᾶς.

36. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Ἔλωνα, σῶσον  ἡμᾶς.

37. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Ἐσφαγμένη, σῶσον  ἡμᾶς.

38. Ὑπεραγία Θεοτόκε,   Εὐαγγελίστρια, σῶσον  ἡμᾶς.

39. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Ζιδανιώτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

40. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Ζωοδόχε  Πηγή, σῶσον  ἡμᾶς.

41. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Θαλασσομαχοῦσσα, σῶσον  ἡμᾶς.

42. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Θεία  Ἀγάπη, σῶσον  ἡμᾶς.

43. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Θεοσκέπαστη, σῶσον  ἡμᾶς.

44. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Θεογεννήτρια, σῶσον  ἡμᾶς.

45. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Θλιβομένων  Χαρά, σῶσον  ἡμᾶς.

46. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Ἱεροσολυμίτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

47. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Καλυβιανή, σῶσον  ἡμᾶς.

48. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Καμαριώτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

49. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Κανάλα, σῶσον  ἡμᾶς.

50. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Καρδιώτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

51. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Καστριώτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

52. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Κεχαριτωμένη, σῶσον  ἡμᾶς.

53. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Κεχροβουνιώτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

54. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Κορυφιώτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

55. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Κουκουζέλισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

56. Ὑπεραγία Θεοτόκε,   Κρανιώτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

57. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Κυκκώτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

58. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Κυρία  τῶν  Ξένων, σῶσον  ἡμᾶς.

59. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Λαυρεώτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

60. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Λομποβίτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

61. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Λεχωβίτισσα,  σῶσον  ἡμᾶς.

62. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Μελεβῆ, σῶσον  ἡμᾶς.

63. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Μαχαιριώτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

64. Ὑπεραγία Θεοτόκε,   Μεγαλοσπηλιώτισσα, σῶσον ἡμᾶς.

65. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Μικροκαστρίτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

66. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Μυριοκεφαλίτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

67. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Μυροβλύτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

68. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Μυρτιδιώτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

69. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Ναυπακτιώτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

70. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Νεαμονίτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

71. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Νησιανή, σῶσον  ἡμᾶς.

     72. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Ξενιᾶ, σῶσον  ἡμᾶς.

73. Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Ὁδηγήτρια, σῶσον  ἡμᾶς.

74. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Παντάνασσα, σῶσον  ἡμᾶς.

75. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Πάντων  Χαρά, σῶσον  ἡμᾶς.

76. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Παραμυθία, σῶσον  ἡμᾶς.

77. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Παντοβασίλισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

78. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Πορταΐτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

79. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Προυσιώτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

80. Ὑπεραγία Θεοτόκε,   Ρόδον  Ἀμάραντον, σῶσον  ἡμᾶς.

81. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Σαλαμιώτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

82. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Σινασσίτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

83. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Σιτοδότρια, σῶσον  ἡμᾶς.

84. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Σκιαδενῆ, σῶσον  ἡμᾶς.

85. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Σκοπιώτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

86. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Σουμελᾶ, σῶσον  ἡμᾶς.

87. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Τατάρνα, σῶσον  ἡμᾶς.

88. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Τουρλιανῆ, σῶσον  ἡμᾶς.
89. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Τρικουκιώτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

90. Ὑπεραγία Θεοτόκε,   Τριχεροῦσσα, σῶσον  ἡμᾶς.

91. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Τροοδίτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

92. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Τρυπητή, σῶσον  ἡμᾶς.

93. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Φανερωμένη, σῶσον  ἡμᾶς.

94. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Φιλέρημε, σῶσον  ἡμᾶς.

95. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Φοβερά  Προστασία, σῶσον  ἡμᾶς.

96. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Χοζοβιώτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

97. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Χρυσαφίτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

98. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Χρυσολεόντισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

99. Ὑπεραγία  Θεοτόκε,  Χρυσοσκαλίτισσα, σῶσον  ἡμᾶς.

100.Ὑπεραγία  Θεοτόκε, Χρυσοπηγή, σῶσον  ἡμᾶς.

Θαύμα της Παναγίας της Ελεούσας

web statistics

Anthony Bloom, Η μητέρα του Θεού

web statistics

08ΑΥΓ

 

του Anthony Bloom

Θέλω απόψε να μιλήσω για την Ευλογημένη Παρθένο, τη Μητέρα του Θεού εν σχέσει προς εμάς – να προσπαθήσουμε να βρούμε τι μπορούμε να μάθουμε από Αυτήν, τι σημαίνει για μας η Παναγία, ως προσωποποίηση, θα λέγαμε, του ιδεώδους για μας.

Θέλω πρώτα να αναφερθώ στο γεγονός ότι εμείς οι Ορθόδοξοι την ονομάζουμε Μητέρα του Θεού. Με αυτό εννοούμε απλώς ότι Εκείνη είναι το πρόσωπο που έφερε τον Σαρκωθέντα Θεό στον κόσμο. Βεβαίως, δεν είναι Μητέρα Του ως πρός την θεότητά Του, αλλά χωρίς Αυτήν ο Λόγος δεν θα είχε γίνει σαρξ, ο Υιός του Θεού δεν θα είχε γίνει Υιός του ανθρώπου. Μου φαίνεται ότι ο Άγγλος συγγραφέας Charles Williams περιγράφει με τον ωραιότερο τρόπο το γεγονός, υποδεικνύοντας ταυτόχρονα και την πραγματικότητα του γεγονότος και τον αποφασιστικό ρόλο της Μητέρας του Θεού. Λέει ότι… όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, μια κόρη του Ισραήλ αποδείχθηκε ικανή να προφέρει το όνομα του Θεού με όλη της τη διάνοια, με όλη της τη βούληση και με όλη της τη σάρκα, και ο Λόγος σάρξ εγένετο. Ήταν ένα δώρο του εαυτού της και την ίδια στιγμή ήταν και μια ηρωική και ανεπιφύλακτη αποδοχή: ένα δώρο του εαυτού της εν ταπεινώσει και μια ηρωική αποδοχή, διότι γνώριζε τι θα μπορούσε να της συμβεί, τι σήμαινε η αποδοχή αυτή, αν τη δούμε με ανθρώπινο μάτι.

Ίσως κάποιοι από σας θυμάστε ότι η λέξη humility (ταπείνωση) προέρχεται από το λατινικό humus που σημαίνει γόνιμο έδαφος. Η ταπείνωση δεν είναι μία κατάσταση την οποία προσπαθούμε να αντιγράψουμε λέγοντας ότι είμαστε ανάξιοι, ότι δεν είμαστε τόσο καλοί όσο οι άλλοι μας θεωρούν – αν μας θεωρούν. Η ταπείνωση είναι η κατάσταση της γης, που παραμένει απολύτως ανοιχτή και υποταγμένη: ανοιχτή σε όλες τις δραστηριότητες των ανθρώπων, δεκτική στη βροχή, στα σκουπίδια μας, στο όργωμα – υποταγμένη και προσφερόμενη αποδίδει καρπούς. Αυτή είναι η πεμπτουσία της ταπείνωσης και αυτό το είδος ταπείνωσης βλέπουμε στην Μητέρα του Θεού. Κι αυτό είναι κάτι που θα μπορούσαμε να μάθουμε απ’ Αυτήν, αν και ως μάθημα είναι τόσο δύσκολο!

Εμείς συνεχώς και κατά τρόπο οδυνηρό φοβόμαστε να προσφερθούμε, να υποταχθούμε, να δώσουμε τον εαυτό μας στον Θεό ή ακόμη και σ’ εκείνους που αγαπούμε και μας αγαπούν. Η αυτοπαράδοση μας τρομάζει, επειδή υπονοεί ένα είδος αδυναμίας. Αρνούμενοι να προσφέρουμε τον εαυτό μας, έχουμε μια αίσθηση δύναμης και σθένους· ωστόσο το σθένος μας δεν μπορεί να καταφέρει μεγάλα πράγματα. Θυμάστε πιθανόν, πως ο Παύλος ζήτησε από τον Θεό να του δώσει δύναμη να εκπληρώσει την αποστολή του, και πως ο Κύριος απάντησε «αρκεί σοι η χάρις μου· η δύναμις μου εν ασθενεία τελειούται» ( Β΄Κορ. 12, 9). Η αδυναμία βέβαια για την οποία μιλάει ο Κύριος δεν είναι ούτε τεμπελιά ούτε νωθρότητα ούτε δειλία. Πρόκειται για μια άλλη αδυναμία, γι’ αυτήν της υποταγής…….

Να ποια ήταν η αδυναμία και η άνευ όρων παράδοση που διακρίνουμε στη γενναιόδωρη προσφορά της Μητέρας του Θεού πρός τον Κύριό Της. Είναι εκείνη που στο πόσωπο Της ανταποκρίθηκε ολόκληρη η δημιουργία στον Δημιουργό. Ο Θεός προσφέρει τον εαυτό Του και η κτίση στο δικό Της πρόσωπο Τον δέχεται, Τον υποδέχεται λατρευτικά, αγαπητικά, με μια ελεύθερη και τολμηρή απόφαση….

Συχνά, δεν συνειδητοποιούμε το ακριβές νόημα των λόγων του Αρχαγγέλου κατά τον Ευαγγελισμό. Ο Αρχάγγελος είπε στην Παρθένο ότι θα γεννήσει ένα γιο και εμείς θαυμάζουμε και μένουμε έκπληκτοι με το όνομα του Παιδίου Ιησού που είναι ο σωτήρας μας. Εκείνη όμως τη στιγμή η υπόσχεση ήταν και απειλή: Σύμφωνα με τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης, ένα άγαμο κορίτσι που εγκυμονούσε έπρεπε να τιμωρηθεί με λιθοβολισμό. Η Μαρία δεν είπε: «Αυτό δεν μπορεί να γίνει· θα μου κοστίσει τη ζωή». Και δεν το είπε γιατί πίστευε ότι κάθε λόγος του Θεού, κάθε υπόσχεσή Του εκπληρώνεται. Είπε: «Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτο μοι κατά το ρήμα σου». Και το «ρήμα Του», ανθρωπίνως ήταν ο θάνατος Της, εκτός αν συνέβαινε κανένα θαύμα. Κάτι μπορούμε να μάθουμε από αυτό, εμείς που τόσο συχνά δυσπιστούμε στην αμεσότητα και τις υποσχέσεις του Θεού: «Ποιό είναι το κόστος που πρέπει να πληρώσουμε; Ποιόν κίνδυνο εμπεριέχει η υπακοή και η υποταγή στο θέλημα Του ή στην κλήση Του;», διστάζουμε. Και σ’ αυτό, η Παρθένος του Ισραήλ αποδείχθηκε άξια θυγατέρα Αβράμ, όπως ο Ισαάκ….

Εμπιστεύθηκε τον λόγο του Θεού ως αληθινό, και πρέπει να μάθουμε από αυτό ότι, εάν θέλουμε να ανήκουμε στη νέα κτίση…πρέπει να δείχνουμε την πιστότητα που έδειξε η Παναγία…..

Και τέλος, δύο γεγονότα που θα ήθελα να συνδυάσω: η Υπαπαντή του Χριστού και η Σταύρωση: κάθε πρωτότοκο αγόρι έπρεπε να οδηγείται ως προσφορά στον Ναό. Αν κοιτάξουμε πρός τα πίσω, στην Παλαιά Διαθήκη, για το πως θεσμοθετήθηκε αυτό, θα ανακαλύψουμε ότι ο Θεός διέταξε τους Εβραίους να προσκομίζουν τα πρωτότοκα αγόρια τους στον ναό ως θυσία, έναντι των πρωτοτόκων των Αιγυπτίων, που χρειάστηκε να πεθάνουν, προκειμένου οι Εβραίοι να αφεθούν ελεύθεροι να φύγουν. Κάθε πρωτότοκο αγόρι, άρα, προσφερόταν στον Ναό και ο Θεός είχε το δικαίωμα ζωής και θανάτου επάνω του. Με το πέρασμα των αιώνων, ο Θεός δεχόταν υποκατάστατα της θυσίας, τρυγόνια και πρόβατα, και μόνο μία φορά δέχτηκε ανθρώπινη προσφορά: τον Μονογενή Του Υιό που χρειάστηκε να πεθάνει στον Σταυρό για να εξαγοράσει το ανθρώπινο γένος – άρα τα δύο γεγονότα συνδέονται μεταξύ τους. Αλλά η Μητέρα που έφερε αυτό το παιδί ήξερε ότι ο Θεός είχε εξουσία ζωής και θανάτου επάνω Του, ωστόσο, χωρίς δισταγμό, με ταπείνωση και πιστότητα το έφερε. Αργότερα, όταν σταθούμε στον Γολγοθά, όπως τον περιγράφουν τα Ευαγγέλια, δεν θα δούμε μία μητέρα που λιποθυμά ή μία μητέρα που διαμαρτύρεται ή εκλιπαρεί για έλεος, όπως πολλές φορές απεικονίζεται. Στα πόδια του Σταυρού, βλέπουμε την Μητέρα του Θεού τυλιγμένη σε μια βαθειά, τραγική σιγή, να βλέπει την εκπλήρωση αυτού που είχε αρχίσει όταν έφερε το παιδί Της στον Ναό. Έστεκε σιωπηλή, απόλυτα ταυτισμένη με τη θεία και ανθρώπινη βουλή του Υιού Της: εκπλήρωνε την προσφορά που είχε αρχίσει τριάντα τρία περίπου χρόνια πρίν, συναινώντας στη βούληση του Θεού, συναινώντας στη βουλή του θείου Υιού Της, παραιτημένη από το δικό της θέλημα, τις δικές της ελπίδες, σε μια κίνηση προσφοράς.

Αυτό είναι κάτι που πολύ λίγοι από μας θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε στη ζωή μας, τουλάχιστον αυτό ελπίζω…….

Να δώσει ο Θεός να διδαχτούμε από την αδύναμη αυτή Κόρη την ηρωική της απλότητα και τη θαυμαστή πληρότητα. Και ας μάθουμε από όλα τα βήματα της ζωής της, από την αυταπάρνηση και το δώρο του εαυτού Της, όλη την ομορφιάς της υπέροχης ταπεινώσεως Της και της τέλειας υπακοής της στον νόμο της αιώνιας ζωής.

( Anthony Bloom, Ο Ευάλωτος Θεός, Το μυστήριο της Γέννησης του Σωτήρα, Εκδ. «Εν πλώ», Αθήνα 2008, σ.87 κ.ε. αποσπάσματα).

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΗΣ ΓΑΛΗΝΗΣ

web statistics

Getting To Know The Virgin Mary

web statistics

by Beth Hopkins

During my conversion to Eastern Orthodox Christianity, I had myriad experiences that sat in stark contrast to the nondenominational, Protestant faith I had carried since childhood. One of the most challenging things to grasp was the apparent prominence of the Virgin Mary in the Church. Other than what I could glean from some familiar Bible verses, I hadn’t known Mary at all. I had only even seen her during Christmas and Easter plays, where she stood in the backdrop, saying little. I had a fragmented idea of who she might have been, but no clear picture of who she was.

Orthodox Christians (like many from more liturgical traditions) just plain love Mary. And they aren’t shy about it. In fact, you can’t miss her. Every time I go to Church, there she is, larger than life: in a giant icon right above the altar, with Jesus in her womb and her arms outstretched to either side. Not only that, but the choir sings to her every Sunday. And the priest asks her for her help and prayers, calling out to her as if she is right there with him in the sanctuary, standing next to Jesus. It jarred me at first. Was that kind of thing in the Bible? Did the early Church really think of human beings like that? And why are we talking to her in the present tense? It all seemed quite weird. I was griping about the whole struggle with Father Stephen one day when he diffused the tension with his typical gentleness,

“She is a person,” he said, with a smile, “Not a theological concept.”

OK, I’d thought. Mary was a person. I can’t argue that. But it’s not like she’s with us now, right? Wrong. The Bible itself talks about being surrounded by

“a great cloud of witnesses” (Hebrews 12:1).

The faithful men and women who have gone before us are, in a mystery, hemming us in with their prayers, which help us

“throw off everything that hinders us, and the sin that so easily entangles us” (v. 2-3).

And who better to help me bring my requests before the throne of the Incarnate God than His mother, who carried Him in her womb, held Him in her arms, and kissed His face when He cried?

Not long after that realization, I was chatting with a good friend and fellow sojourner to Orthodoxy before Church when we stopped to look at an icon of Mary near where we were standing. He smiled at her and said,

“Yep. That’s Mom.”

That stopped me in my tracks. I got chills as I remembered Jesus’ final order of business on the cross before giving up His spirit: When Jesus therefore saw His mother, and the disciple whom He loved standing by, He said to His mother,

“Woman, behold your son!” Then He said to the disciple, “Behold your mother!” And from that hour that disciple took her to his own home. (John 19:25-27)

Why had I not seen this before? The Early Christians did love and honor Mary as a mother, because it was on the heart of Christ for the Church and Mary to take care of one another. It was simple, it was true, and acting on it began to change my perspective. I began to look at her and remember the words of Jesus Himself,

“Behold your Mother!”

Seen in this light, loving Mary, honoring her, and asking her for help makes perfect sense. We have all loved and honored our mothers, or those like mothers to us, constantly leaning on them for support.

Relating to the saints, whether it’s asking for their prayers, or greeting them with

“psalms, hymns, and spiritual songs” (Ephesians 5:19),

is an exciting journey within a journey for a Christian. This is especially true when getting to know the Virgin Mary as our Mother through Christ. As I’ve heard several priests put it: she is not the great exception; she is the great example. Her acceptance of the will of God

“I am the Lord’s servant, let it be done unto me according to your word”, Luke 1:38

should inspire us. A single act of faith and humility allowed for God to work the great miracle of the Incarnation in the womb of a humble girl from Galilee. Because Mary offered her humanity for Christ to take on, our flesh can now be sanctified and saved.

As His Mother, Mary has a tender relationship to God that we can learn from and emulate. Caring for and loving Jesus, mourning His death, and celebrating His life and resurrection; Mary’s simple, deep love for her Son is woven throughout the Gospels. We get a glimpse of this intimacy in a beautiful excerpt from Luke:

“And all who heard it wondered at the things which were told them by the shepherds. But Mary treasured all these things, pondering them in her heart” (2:18-19).

Just as she treasures the chance to be close to Jesus, it is evident for anyone who looks to her that Mary loves all of us as her children through Christ. Countless times throughout Church history, she has intervened for the faithful with the aid of her intercession, comfort and consolation, right up to here and now.

This Christmas, I have the opportunity to be surrounded by family, familiar and new. And as I reflect on the Nativity, I am so thankful. In his calling me to take care of and love His mother, the Lord welcomes me as His family, allowing me to abide in Him and with Him.

Wishing you all good news, great joy and His Peace this Christmas.

With His love.

Beth Hopkins

HT: Pravoslavie.ru